بررسی امضایی یا تاسیسی بودن قاعده فراش و تاثیر آن بر آزمایش DNA در اثبات یا نفی نسب

دین مبین اسلام به مساله نسب اهمیت زیادی قائل شده و در همین رابطه قاعده فراش را مطرح نموده است. اما با توجه به پیشرفت علم پزشکی در دوره حاضر، یکی از راه های اثبات نسب از طریق آزمایشDNA در این علم مطرح شده است که بر اساس ژنتیک درباره الحاق یا عدم الحاق نسب نظر می دهد که در برخی موارد ممکن است نتیجه این آزمایش با مفاد قاعده فراش در تعارض واقع شود. نوشته حاضر که با روش تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای نگارش شده است با بررسی قاعده فراش در قوانین و شرایع سابق تحت عنوان اصولی امضایی بودن یا تاسیسی بودن قاعده فراش به حل این تعارض پرداخته است. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که قاعده فراش و مفاد آن در هیچ یک از قوانین و شرایع سابق وجود نداشته است و در نتیجه قاعده فراش، قاعده ای تاسیسی به شمار می رود که در صورت عدم حصول علم به نتیجه آزمایش و برابری موقعیت طرفین(قاعده و آزمایش)، تعبدا بر نتیجه آزمایش DNA در صورت تعارض با قاعده فراش، مقدم است.