اثرات و مکانیسم های سمیت میکرو پلاستیک ها بر ارگانیسم های زنده

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 146

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NSEP02_033

تاریخ نمایه سازی: 29 مرداد 1403

چکیده مقاله:

امروزه میکرو پلاستیک ها به عنوان یک آلودگی محیطی نوظهور که یکی از چهار تهدید بزرگ زیست محیطی جهانی محسوب میشود، در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفته است. به دلیل اندازه کوچک آن ها می توانند به راحتی توسط موجودات دریایی مانند زئوپلانکتون ها، ماهی ها و پرندگان بلعیده شوند و عمدتا در روده تجمع می یابند. با این حال، عواقب دقیق قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک ها در موجودات آبزی تا حد زیادی ناشناخته است. اخیرا حضور میکرو پلاستیک ها در بسیاری از محصولات و نمونه هایمحیطی، از آب آشامیدنی گرفته تا محصولات غذایی نشان داده شده است. میکرو پلاستیک ها همچنین می توانند از طریق عوامل دیگر (مانند فلزات سنگین، مواد آلی سمی و پاتوژن ها) وارد زنجیره غذایی شوند. انتظار می رود انباشت و توزیع میکرو پلاستیک ها منجر به افزایش خطر در معرض قرار گرفتن جمعیت انسانی همراه با اثرات نامطلوب احتمالی در طول زمان گردد. انسان ها به طور بالقوه از طریق مصرف خوراکی، استنشاق و تماس پوستی در معرض میکرو پلاستیک ها قرار می گیرند. بررسی متون نشان می دهد استرس اکسیداتیو، آسیب DNA، اختلال عملکرد اندام ها، اختلال متابولیک، پاسخ ایمنی، سمیت عصبی و همینین اثرات سمیت تولیدمثلی و رشدی از جمله عوارض سمیت میکرو پلاستیک ها هستند. به طورکلی، این یافته ها به تولید گونه های فعال اکسیژن (ROS) به عنوان رویداد آغازگر مولکولی اشاره می کند که مکانیسم های دیگر سمیت را باعث می شود. در بررسی یافته های اخیر توجه به منابع، سمیتزیست محیطی، مسیرهای مواجهه و مکانیسم های مرتبط با سمیت میکرو پلاستیک ها در حیوانات آبزی و انسان تمرکز شده است. توجه به این نکته ضروری می باشد که دانسته های ما در ارتباط با مسیرهای دقیق مولکولی اثرات نامطلوب میکرو پلاستیک ها بسیار ابتدایی بوده و ضرورت انجام تحقیقات بیشتری را برای پر کردن شکاف موجود در مسیرهای سمیت میکرو پلاستیک ها می طلبد.

نویسندگان

پوران مخدومی

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.

هوشیار حسینی

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.

مقداد پیرصاحب

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.