بررسی تاثیر رودخانه های شهری بر سکونتگاه های انسانی

شکل گیری تمدن ها و شهرها پیرامون پدیده ها و عناصر طبیعی از نخستین قدم های تکوین تمدن بشری بوده است. در این بینرودخانه ها از سایر پدیده ها مسبوق به سابقه ترند؛ با شکل گیری شهرها و مفهوم منظر شهری، رودخانه های شهری به مثابهستون فقرات بسیاری از شهرهای کهن و اصیل به ایفای نقش پرداخته اند. ساختارهای طبیعی درون شهری نقش کلیدی درآفرینش فضاهای سبز شهری پایدار ایفا می کنند و برای مردم شهرنشین اهمیت ویژه ای دارند، بویژه در قرون اخیر که شهرنشینی رشد روز افزون داشته و انسان در پی ارتباط با طبیعت در هر فرصتی که پیش میآید به دامان آن پناه می برند. و به عنوانیکی از مهم ترین کارکردهای ساختار طبیعی درون شهری در زمینه ایجاد بستری برای گردش و تفریح شهروندان، به هرگونه کهدر شهر موجود باشند (انسان ساخت، یا زیر ساختی)، بخشی از شبکه حیاتی شهر محسوب می شوند و حفاظت از آن ها ضمانتیبرای تدوام حیات شهر است. محیط های طبیعی، فضاهای برای گردش و تفریح، خلوت کردن و برقراری ارتباط با سایرین هستندکه منجر به شکل گیری هویتی جمعی می شود. بنابراین یادآوری ارزش های رودخانه برای انسان و سکونتگاه ها، کمک می کندکه با همکاری علوم مرتبط، ضمن کاهش خطرات بالقوه، حداکثر استفاده از رودخانه ها در راستای افزایش کیفیت زندگی صورتپذیرد.

کلیدواژه ها:

تمدن ، ساختار طبیعی ، رودخانه های شهری ، حیات شهر ، کیفیت زندگی