طراحی پردیس سینمایی در تهران با تاکید بر پایداری اجتماعی به منظور افزایشحضورپذیری شهروندان در فضاهای شهری

پایداری اجتماعی شهری تداوم قابلیت یک شهر به عنوان یک محیط زنده قابل دوام و بلندمدت برای تعاملات انسانی وتوسعه فرهنگی است. مس ئله اساسی نگارنده بازشناسی پایداری اجتماعی در ادبیات موجود است و در خصوص میزاناثرگذاری فرم شهری بر پایداری اجتماعی دیدگاه های وجود دارند که با هم رقابت می کنند. پیش از پرداختن به نحوهاثرگذاری مولفه های فرم شهری بر پایداری اجتماعی، توجه به نیروهای شکل دهنده و تغییردهنده فرم شهری ومنطقهای حائز اهمیت است. در بررسی و آزمودن پایداری اجنماعی درک خصوصیات اصلی فرم شهری پایدار گام اولاست. ارتباط معماری، سینما و فرهنگ بسیار عمیق است. سینما که تخیل در آن بی حد و مرز است می تواند ابزاری مهمبرای تحول معماری باشد، سینما می تواند به نقد معماری ومحیط مصنوع بپردازد و زیبایی ها و زشتی های پنهان آن رابرجسته و نمایان سازد و معماری می تواند بستر مناسب و جذب کننده سینما را فراهم نماید و در نهایت معماری و سینما،فرهنگ حاکم بر بستر خود را تحت تاثیر قرار میدهند. از مهمترین ابعاد و ویژگی های مجموعه های فرهنگی-سینمایی ایجادفرصت برای تعاملات اجتماعی می باشد. زمانی که شهروندان با همدیگر تعامل دارند، رابطه قویتری با مکان و مجموعه احساسمی نمایند، در واقع حس تعلق افراد را به مکان بر می انگیزد. این همکاری در بین مردم باعث مشارکت آنان در عرصه هایمختلف خواهد شد. در نتیجه هیچ پایداری در ابعاد مختلف جامعه رخ نخواهد داد مگر انکه مردم در ان مشارکت داشته باشند

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی ، سینما و معماری ، اثر گذاری فرم شهر ، افزایش حضورپذیری