روابط ساختاری بین سبک های دلبستگی و رضایت زناشویی با میانجیگری تنهایی

مقدمه: شناسایی عوامل مرتبط و تاثیرگذار بر رضایت زناشویی از ضرورت و اهمیت ویژه­ای برخوردار است. به نظر می­رسد سبک­های دلبستگی و تنهایی از جمله عوامل موثر بر رضایت زناشویی هستند. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری بین سبک­های دلبستگی و رضایت زناشویی با میانجیگری تنهایی بود. روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنان و مردان مراجعه کننده با شکایت مشکلات زناشویی به مراکز مشاوره خانواده در شهر ایلام در سال ۱۳۹۹ بودند، که ۳۲۰ نفر به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده­ها از پرسشنامه دلبستگی بزرگسلان سیمپسون (۱۹۹۰)، مقیاس رضایت زناشویی انریچ (۱۹۹۳) و مقیاس تنهایی دانشگاه کالیفرنیا (۱۹۹۶) استفاده شد. تحلیل داده­های جمع آوری شده در نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه ۲۴ و آموس نسخه ۲۴ انجام شد. یافته ­ها: در پژوهش حاضر نتایج نشان داد تنهایی و رضایت زناشویی رابطه منفی و معنادار داشت (۲۵۸/۰-=β، ۰۰۱/۰=P). دلبستگی اجتنابی (۱۸۹/۰-=β، ۰۰۱/۰=P) و دلبستگی اضطرابی (۱۳۸/۰-=β، ۰۰۱/۰=P) و رضایت زناشویی رابطه منفی و معنادار داشتند. تنهایی در رابطه بین دلبستگی ایمن (۱۴۹/۰=β، ۰۰۱/۰=P)، اضطرابی (۰۴۳/۰-=β، ۰۴۸/۰=P) و اجتنابی (۱۴۰/۰-=β، ۰۰۱/۰=P) و رضایت زناشویی نقش میانجیگر دارد. نتیجه ­گیری: نتایج نشان داد تنهایی رابطه بین دلبستگی ایمن، اضطرابی و اجتنابی و رضایت زناشویی را میانجیگری می کند. به متخصصان زوج درمانگر و خانواده درمانگر پیشنهاد می­شود، در مشاوره و زوج درمانی جهت افزایش رضایت زناشویی، بر تظاهرات سبک­های دلبستگی افراد و احساس تنهایی ناشی از آن نیز توجه کنند

کلیدواژه ها:

attachment ، loneliness ، marital ، satisfaction ، تنهایی ، رضایت ، زناشویی ، دلبستگی