ارزیابی طرح تامین و انتقال آب از خلیج فارس و دریای عمان به مرکز فلات ایران از طریق نمک زدایی (طرح های شیرین سازی)

با توجه به کمبود منابع آب شیرین در کشور علی الخصوص در مناطق خشک و نیمه خشک فلات مرکزی کشور، بحث انتقال آب از دریاهای آزاد (عمان و خلیج فارس) به این مناطق در سال های اخیر بسیار بحث برانگیز و حائز اهمیت بوده است. انتقال آب (بین حوضه ای و دریای آزاد) می تواند یک گام موثر در جهت تامین آب شیرین برای این جوامع، برقراری عدالت اجتماعی و نهایتا نیل به توسعه پایدار باشد، لذا ضروری است که زیرساختها و ظرفیتهای لازم برای انجام اینگونه طرح ها در کشور مورد بررسی قرار گیرد تا از این طریق کمبودها و کاستی های موجود شناسایی شده و اقدامات موثر برای حل این مسائل به کار برده شود. در این مطالعه با استفاده از تجزیه و تحلیل ماتریس SWOT سعی شد تا نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید موجود در زمینه انتقال آب در سه سطح سیستمی، سازمانی و فردی مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور پرسش نامه ای تهیه گردید و توسط ۳۰ نفر از خبرگان شاغل در بخش های اجرایی مرتبط با مبحث انتقال آب تکمیل شد. تجزیه و تحلیل پرسش نامه نشان داد که استراتژی های طراحی شده در این سطح جزء استراتژی های تدافعی بوده است. نتایج تحقیق لزوم اهمیت پیشگیری از انجام فعالیت های آبخواه و جلوگیری از اقدامات موثر در گسترش بیابان را یادآور می شود که بایستی اقدامات مهم و اساسی در ارتباط با تدوین قوانین حفاظتی آب در متن برنامه های پنج ساله ملی توسعه ای کشور عملیاتی شود و همچنین تلاش شود تا آمار و اطلاعات در مباحث منابع آبی به صورت دقیق و مدون ثبت، جمع آوری و آرشیو گردد تا این داده ها بتواند مبنای مناسبی برای تصمیمگیری مدیران و مسئولان در آینده باشد.

کلیدواژه ها:

انتقال آب ، دریای عمان ، خلیج فارس ، اکوسیستم بیابانی ، SWOT ، توسعه پایدار