نقش سازمان های یادگیرنده محور در توسعه منابع انسانی

امروزه مفهوم جدیدی که با پیچیده شدن سازمان ها توجه زیادی را به خود جلب کرده است مفهوم سازمان یادگیرنده است. سازمان هایی که در آن افراد در مقابل تغییرات بر خلاف سازمان های سنتی مقاومت نشان نمی دهند بلکه همواره سعی دارند در حال تغییر و تحول باشند و محیط را با خود سازگار و همراه کنند. سازمان هایی که یکی از موارد مهم آن یادگیری است. آن گونه یادگیری که در آن، رفتار و نگرش های افراد تغییر می یابد و افراد شکل جدید اندیشیدن را می آموزند و یاد می گیرند که چگونه با هم یاد بگیرند چگونه ایده ها و نظرات و تصورات ذهنی را به هم نزدیک کنند. بدین منظور مدیر منابع انسانی باید محیطی یادگیرنده برای ارتقای منابع انسانی فراهم کند. نقش مدیریت منابع انسانی در پارادایم انسان با تبدیل مدیریت دانش به سازمان یاد گیرنده برجسته تر می شود. مدیریت منابع انسانی باید با ایجاد کار چالشی، تغییر الگوهای ادارک و تشخیص موجود، تغییر عادات فکر کردن، اجازه دادن به تفکیک و اختلاف در تولید و ارزش نهادن به آن، به ایجاد محیطی یادگیرنده بپردازد. ایجاد کار چالشی شامل غنی سازی شغلی، توسعه شغل و گردش شغلی می شود. تغییر الگوهای ادارک موجود، مستلزم انتقال مفاهیم دانش از طریق آموزش، اشتراک و مطالعه شخصی است. روش تغییر عادات فکری تغییر مدل های ذهنی است که این نیز از طریق آموزش و اشتراک و مطالعه شخصی به دست می آید. اجازه دادن به تفکیک در تولید و ارزش نهادن به آن، شکل دادن یک فرهنگ خلاق را فراهم می کند که در آن کارمندان متمایل خواهند بود عادات فکر کردن و درک کردن خویش راتغییر دهند.

کلیدواژه ها:

نیروی انسانی ، سازمان یادگیرنده محور ، توسعه ، منابع انسان