بررسی نقش ارزیابی در یادگیری و تدریس در دوره ابتدایی

از جمله فنون تعلیم وتربیت که هیچ معلمی از آن بی نیاز نیست ، آشنایی با فنون ارزیابی و سنجش نوین می باشد . ارزیابی از یک سو به عنوان عامل کنترل کننده تمامی عناصر تعلیم و تربیت مانند هدف ، برنامه ،روش و وسایل آموزشی و از سوی دیگر به عنوان روشی برای شناخت و هدایت فعالیت های تحصیلی دانش آموزان به شمار می رود. سنجش و ارزیابی یکی از ارکان اصلی و جدایی ناپذیر آموزش وپرورش است .بنابراین یکی از صلاحیت های فردی برای احراز شغل معلمی داشتن دانش نظری و مهارت عملی در زمینه ارزیابی است .باید این مطلب مهم را در نظر داشت که جوامع پیشرفته بشری با عنایت به توسعه آموزش و پرورش خود توانسته اند پله های ترقی و توسعه همه جانبه را بپیمایند.در توسعه آموزش و پرورش ملاک ها و فاکتورهای متعددی نقش دارند .مهمت رین آن نظام ارزیابی در آموزش می باشد آموزش را می توان به عنوان فرایند کنش متقابل معلم و دانش آموز تعریف کرد که به موجب آن تجارب مناسب یادگیری برای رسیدن دانش آموزان به هدف های آموزش و پرورش فراهم می شود . در آموزش و پرورش سنتی ارزیابی به عنوان آخرین حلقه های فرایند یاددهی ،یادگیری تلقی می شود که در پایان دوره آموزشی برای جدا کردن دانش آموزان با توانایی یادگیری متفاوت به کار می رفت . امروزه ارزیابی را بخش جدایی ناپذیر فرایند یاددهی - یادگیری می دانند که همراه با آموزش و در ارتباط تنگاتنگ با آن، به گونه ای مستمر انجام می گیرد و به جای تاکید بر طبقه بندی دانش آموزان و مقایسه آنان با یکدیگر ، هدایت یادگیری آنان را مرکز توجه خود قرار میدهد. ارزیابی یک فرایند نظام دار برای جمع آوری ، تحلیل و تفسیر اطلاعات گفته می شود . به این منظور که تعیین شود آیا هدف های مورد نظر تحقق یافته اند یا در حال تحقق یافتن هستند و به چه میزان.دراین مقاله تاثیر ارزیابی بر روند یادگیری در مقطع ابتدایی مورد بررسی و مطالعه قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، یادگیری ، تدریس ، دوره ابتدایی ، دانش آموز