بررسی جامع نگر کاربرد بازی درمانی بر بهبود اختلالات یادگیری

هر اختلالی که در آن موفقیت تحصیلی فرد، با توجه به سن، آموزش، هوش و یا براساس آزمون های معیار خواندن، نوشتن و محاسبه، از آنچه انتظار می رود بسیار کمتر باشد، اختلال یادگیری توصیف می شود. اصطلاح اختلال یادگیری، از نیاز به تشخیص و خدمت به دانش آموزانی برخاسته است که به طور مداوم در کارهای درسی خود با شکست مواجه می شوند و در عین حال در چهارچوب سنی کودکان استثنایی نمی گنجند. ظاهری طبیعی دارند، رشد جسمی و قد و وزن شان حاکی از بهنجار بودن آنان است. هوش آن ها کمابیش عادی است، به خوبی صحبت می کنند، مانند سایر کودکان بازی می کنند و مثل همسالان خود با سایرین ارتباط بر قرار می کنند. در خانه نیز یاری های لازم را دارند و کارهایی را که والدین به آنان واگذار می کنند به خوبی انجام می دهند. لیکن توانایی لازم برای به جریان اندازی اطلاعات برای بیان کردن و به ویژه، نوشتن را ندارند. با توجه به مشخصات کلی این دانش آموزان، می توان آن ها را در گروه جدیدی به نام دانش آموزان با اختلال یادگیری قرار داد و گفت این دانش آموزان در یک یا چند فرایند روانی که به درک کردن با استفاده از زبان شفاهی یا کتبی مربوط می شود، اختلال دارند که این اختلال می تواند به شکل عدم توانایی کامل در گوش کردن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، هجی کردن یا انجام محاسبات ریاضی ظاهر شود. در این پژوهش به بررسی جامع نگر کاربرد بازی درمانی بر بهبود اختلالات یادگیری پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

اختلالات یادگیری ، اختلال عصبی ، بازی ، دانش آموزان