به حداکثر رساندن یادگیری دانش آموزان از طریق ارزشیابی تکوینی در مدیریت کلاس درس

در گفتمان آموزشی اخیر، تلاقی بین ارزشیابی تکوینی و مدیریت کلاس مورد توجه قابل توجهی قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی نقش ارزشیابی تکوینی در تقویت شیوه های مدیریت کلاس درس انجام شد. این مطالعه با استفاده از رویکرد ترکیبی، مصاحبه های کیفی را با ۳۰ مربی و یک نظرسنجی کمی از ۵۰۰ دانش آموز در پنج مدرسه ترکیب کرد. یافته ها نشان داد که ارزیابی های تکوینی منسجم، از جمله آزمون ها، بحث ها و بررسی همتایان، منجر به بهبود مشارکت کلاسی، کاهش رفتارهای مخرب و افزایش درک دانش آموزان می شود. این مطالعه نتیجه گیری می کند که ادغام ارزشیابی تکوینی در شیوه های تدریس منظم می تواند به طور قابل توجهی مدیریت کلاس را بهینه کند و محیط یادگیری مساعدتری را فراهم کند. از سیاستگذاران و مربیان خواسته می شود که مزایای دوگانه ارزشیابی تکوینی را نه تنها به عنوان یک ابزار آموزشی، بلکه به عنوان یک عامل ابزاری در مدیریت پویایی کلاس درس بشناسند.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی تکوینی ، مدیریت کلاس ، مشارکت دانش آموز ، شیوه های تدریس ، پویایی کلاس درس.