اثر بخشی خانواده درمانی مبتنی بر حل مسئله بر صمیمت عاطفی و کیفیت زناشویی زوجین شاغل در مدارس دولتی شهر سلماس

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خانواده درمانی مبتنی بر حل مسئله بر صمیمیت عاطفی و کیفیت زناشویی زوجین فرهنگی در شهرستان سلماس است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات کاربردی و از لحاظ ماهیت موضوع، در زمره مطالعات نیمه تجربی با پیش آزمون - پس آزمون با گروه آزمایشی، نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه زوج های فرهنگی شاغل در مدارس دولتی شهر سلماس با مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره آموزشی سلماس در سال ۱۴۰۲ بود. نمونه پژوهش مبتنی بر فرمول کوکران متشکل از ۳۲ زوج بود که توسط نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی در ۱۰ جلسه خانواده درمانی مبتنی بر حل مسئله شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش، شاخص کیفیت زناشویی و پرسشنامه صمیمیت بود که در ابتدای و انتهای مداخله توسط هر دو گروه تکمیل شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه وتحلیل شدند و از آمار استنباطی تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تجزیه وتحلیل کوواریانس نشان داد که خانواده درمانی مبتنی بر حل مسئله تاثیر قابل توجهی بر صمیمیت عاطفی و کیفیت زناشویی زوج های فرهنگی دارد. بنابراین، خانواده درمانی مبتنی بر حل مسئله می تواند به عنوان درمان در زوج ها با مشکلات زناشویی مورداستفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی مبتنی بر حل مسئله ، صمیمیت عاطفی ، کیفیت زناشویی ، زوجین فرهنگی ، مراکز مشاوره آموزشی.