اثر بخشی نمایش درمانی همراه با ایفای نقش بر یادگیری مهارت های خودیاری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر نوع مقاله: پژوهشی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر نمایش درمانی همراه با ایفای نقش بر مهارت های غذا خوردن، مهارت های لباس پوشیدن، مهارت های بهداشت فردی و مهارت های استفاده از دستشویی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی بوده و با توجه به روش گردآوری داده ها از دسته تحقیقات نیمه آزمایشی است که در قالب طرح پیش آزمون پس آزمون باگروه کنترل به اجرا در آمد. ابزار گردآوری اطلاعات تکنیک پرسشنامه بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر پایه اول دبستان مرکز آموزش استنثنایی شهرستان شبستر در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که تعداد ۳۰ نفر به روش تصادفی ساده (۱۵ نفر آزمایش و ۱۵ نفر گواه) پس از اجرای پیش آزمون با توجه به نمرات مقیاس ها انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل واقع شد و اثر بخشی آموزش روی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. از روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و نرم افزار آمار SPSS جهت تحلیل فرضیه ها استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که نمایش درمانی همراه با ایفای نقش بر یادگیری مهارت های غذا خوردن کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر اثر دارد. نمایش درمانی همراه با ایفای نقش بر یادگیری مهارت های لباس پوشیدن کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر اثر دارد. نمایش درمانی همراه با ایفای نقش بر یادگیری مهارت های بهداشت فردی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر اثر دارد. نمایش درمانی همراه با ایفای نقش بر یادگیری مهارت های استفاده از دستشویی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر اثر دارد.

کلیدواژه ها:

اثر بخشی ، نمایش درمانی – یادگیری- مهارت های خودیاری- کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر