سواد دیجیتال در آموزش و پرورش مقطع ابتدایی

سواد دیجیتالی به عنوان یک مولفه حیاتی آموزش ابتدایی ظهور کرده است و نیاز به درک جامعی از پیامدهای آن بر نتایج یادگیری دانش آموزان دارد. این مطالعه تاثیر مداخلات سواد دیجیتالی را بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبستانی و تفاوت های بالقوه در دسترسی و مهارت در زمینه های مختلف اجتماعی-اقتصادی بررسی می کند. این مقاله از طریق مرور سیستماتیک ادبیات و تحقیقات تجربی، یافته های کلیدی را برای اطلاع رسانی به عملکرد و سیاست آموزشی ترکیب می کند. یک مرور ادبیات جامع برای شناسایی مطالعاتی که اثربخشی مداخلات سواد دیجیتال در محیط های آموزش ابتدایی را بررسی می کنند، انجام شد. پایگاه های اطلاعاتی مربوطه جستجو شد و مطالعاتی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند برای موضوعات و یافته های کلیدی تجزیه و تحلیل شدند. تجزیه و تحلیل نشان داد که ادغام سواد دیجیتال در برنامه های درسی آموزش ابتدایی تاثیر مثبتی بر نتایج یادگیری دانش آموزان از جمله پیشرفت تحصیلی، مهارت های تفکر انتقادی و شهروندی دیجیتال دارد. با این حال، تفاوت های قابل توجهی در دسترسی به فناوری و مهارت دیجیتال در میان دانش آموزان با پیشینه های مختلف اجتماعی-اقتصادی وجود دارد. راهبردهایی مانند مداخلات هدفمند، توزیع عادلانه منابع، و توسعه حرفه ای برای معلمان برای رسیدگی به این نابرابری ها و حصول اطمینان از برخورداری همه دانش آموزان از فرصت های عادلانه برای توسعه مهارت های سواد دیجیتال ضروری است. سواد دیجیتال مجموعه ای از مهارت های حیاتی برای حرکت در دنیای مدرن است و ادغام آن در آموزش ابتدایی برای آماده سازی دانش آموزان برای موفقیت در قرن بیست و یکم ضروری است. در حالی که پیشرفت هایی در ترکیب فناوری های دیجیتال در کلاس های درس حاصل شده است، رسیدگی به اختلافات در دسترسی و مهارت همچنان یک چالش مبرم است. با اولویت دادن به سرمایه گذاری ها در زیرساخت های دیجیتال، منابع و آموزش معلمان، سیاست گذاران و معلمان می توانند یک محیط یادگیری فراگیر را ایجاد کنند که همه دانش آموزان را قادر می سازد در یک جامعه دیجیتالی به طور فزاینده پیشرفت کنند.

کلیدواژه ها:

سواد دیجیتال ، آموزش ابتدایی ، پیشرفت تحصیلی ، نابرابری های اجتماعی-اقتصادی ، سیاست آموزشی