تدریس نمایشی: نوری بر تاریکی یادگیری دانش آموزان ضعیف

این پژوهش به بررسی تاثیر روش های تدریس نمایشی بر میزان یادگیری دانش آموزان ضعیف مدارس ابتدایی می پردازد. با شناخت چالش های پیش روی این دانش آموزان در چارچوب های آموزشی سنتی، این تحقیق به دنبال درک اثربخشی ترکیب عناصر نمایشی در روش های تدریس است. یک مرور جامع از مطالعات مختلف، با تجزیه و تحلیل اثرات آموزش نمایشی بر نتایج یادگیری دانش آموزان ضعیف انجام شد. این تحقیق شامل بررسی رویکردهای آموزشی متنوع، از جمله ایفای نقش، داستان سرایی، و اجرای تعاملی برای ارزیابی تاثیر آنها بر درگیری تحصیلی و درک مطلب بود. یافته ها بر پتانسیل امیدوارکننده روش های تدریس نمایشی در افزایش درگیری تحصیلی و درک یادگیرندگان ضعیف تاکید کرد. دانش آموزانی که در معرض تدریس نمایشی قرار گرفتند، مشارکت بیشتر، افزایش علاقه به موضوعات درسی و بهبود حفظ مطالب آموخته شده را نشان دادند. آموزش نمایشی به عنوان یک ابزار آموزشی مهم در پرورش محیط های یادگیری فراگیر و جذاب برای دانش آموزان ضعیف در مدارس ابتدایی پدیدار می شود. با این حال، مطالعات طولی بیشتر و استراتژی های پیاده سازی مناسب برای اطمینان کامل و به حداکثر رساندن تاثیر بالقوه آن بر گروه های مختلف دانشجویی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش نمایشی ، دانش آموزان ضعیف ، دوره ابتدایی ، نتایج یادگیری ، رویکردهای آموزشی.