تبیین اهمیت روش تدریس مشارکتی در یادگیری وارتقای مهارت های اجتماعی دانش آموزان

اندیشمندان، سیاستمداران، برنامه ریزان آموزشی، معلمان، والدین در سراسر دنیا تلاش می کنند تا شیوه هایی بیابند که بتوان با استفاده از آنها، کودکان امروز را برای زیستن در دنیای غیر قابل پیش بینی فردا آماده کرد. در چنین وضعیتی، کارشناسان تربیتی بر این باورند که تحمیل کوله بار سنگینی از دانش و اطلاعات به کودکان، به تنهایی کارگشای مسائل زندگی آینده ی آنان نیست. امروزه، مهم ترین وظیفه و نقش آموزش در مدرسه ها آموزش شیوه های یادگیری و پرورش آموختن برای زیستن و مهارتهایی است که فرد را قادر می سازند، خود راه های حل مسائل و کشف مجهولات را بیابد. دنیای امروز دارای ویژگی هایی است که با گذشته نزدیک تفاوت هایی اساسی دارد. بنابراین ادامه فعالیت نظام آموزش و پرورش امروز با روش های تدریس سنتی که دانش آموز را منفعل و مطیع بار میآورد امکان پذیر نیست. اکثر متفکران و جامعه شناسان یکی از علت های اصلی عدم موفقیت کشورهای جهان سوم را چند صدایی بودن جوامع کاری و نظایر آن می دانند و در مقابل، یکی از دلایل اساسی کشورهای پیشرفته را ترغیب و تمرین دانش آموزان به انجام کار مشارکتی و پرورش روحیه همکاری و گروه گرایی در آنان به شمار میآورند. با توجه به تاثیر بسیار زیاد روش تدریس معلم در یادگیری بهتر دانش آموزان و لزوم تحول در امر آموزش و پرورش و داشتن دانش آموزانی با روحیه کار گروهی بالا، لازم است که به سمت روش های تدریس فعال و متکی بر فراگیر حرکت نماییم و در کنار آن به یادگیری معنادار دست یابیم. معلمان باید روشهای فعال تدریس را به خوبی فرا گرفته و این روشها را در کلاسهای درس اجرا کنند و همچنین در جهت تغییر نگرش دانش آموزان نسبت به گروه گرایی و کار مشارکتی نیز گام بردارند زیرا اگر دانش آموزان نسبت به این روش ها نگرش مثبتی نداشته باشند، قطعا پذیرای آنها نیستند و این روشها هرچند مفید بی اثر خواهند بود. در این پژوهش به تبیین اهمیت روش تدریس مشارکتی در یادگیری وارتقای مهارت های اجتماعی دانش آموزان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان ، معلمان