تبیین رویکرد مفهوم سازی و جایگاه آن در فرایند یاددهی یادگیری دانش آموزان

اصطلاح یادگیری مفهومی را می توان به عنوان درک یکپارچه از مفاهیم مهم توضیح داد. یعنی زمانی که فرد یاد می گیرد و به جای اینکه صرفا حقایق را بیاموزد، بر درک مفاهیم حیاتی تمرکز می کند، این روش را یادگیری مفهومی می نامند. این شامل دانش آموزانی می شود که به جای استفاده از روش های سنتی موضوعات یادگیری، در تجارب یادگیری با کیفیت با مفاهیم و ایده های کلیدی شرکت می کنند. این استراتژی آموزشی به قرار دادن اطلاعات در یک نظم منطقی کمک می کند تا بتوان مفاهیم جدید را با ارتباط دادن آنها با مفاهیمی که از قبل می دانستند، یاد گرفت و درک کرد. به این ترتیب آنها بهتر درک می کنند که چرا یک مفهوم مهم است و چگونه می توان آن را در موقعیت ها به کار برد. علاوه بر این، احتباس را تقویت کرده و به حفظ آن کمک می کند. یادگیری مفهومی اولین بار توسط روانشناس شناختی جروم برونر تعریف شد و بلافاصله به یکی از راهبردهای اصلی در آموزش و یادگیری تبدیل شد. بسیاری از مربیان آموزش مفهومی و همچنین یادگیری مفهومی را برای دانش آموزان از نظر توسعه درک آنها از موضوعات موضوعی فواید بسیاری دارد. طبق نظر شیل و هاول، قرار دادن فرآیند یادگیری در تصویر بزرگ به دانش آموزان اجازه می دهد تا موضوعات را در سطحی بسیار عمیق تر درک کنند. در این پژوهش به تببین بررسی مفهوم سازی و تاثیر آن در یادگیری دانش آموزان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

مفهوم سازی ، یادگیری ، تدریس ، آموزش ، معلم ، دانش آموز