ثمرات عبودیت حبی در زندگی از نگاه المیزان

مساله عبودیت در اسلام از جایگاه بلندی برخودار است. عبودیت، دارای دو قسم ذاتی و عملی است و قرآن، همه مخلوقات را بنده خدا به حساب آورده؛ اما «حقیقت عبودیت» در مورد انسان، دارای دو قید «انقطاع از غیرخدا» و «ذکر رب» است پس عبد به مالکیت مطلق رب و مملوکیت محض خود پی برده، فقط در برابر حضرت حق، اظهار عبودیت می نماید؛ حقیقت عبودیت، در آثار علامه طباطبایی قدس سره دارای مراتب و ثمراتی است. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه ای در صدد است به «ثمرات عبودیت حبی در زندگی از نگاه المیزان» بپردازد. یافته های مقاله، حاکی از آن است که در اندیشه قرآنی علامه، «عبودیت حبی» برترین مرتبه عبودیت بوده، عبد در این مرتبه از عبودیت، عبادت خالصانه دارد. وی قائل است قرآن به چنین عبودیتی که از روی «حب به رب» انجام می پذیرد، دعوت کرده است. ثمرات «اکتسابی» و «موهبتی» از مهم ترین ثمرات عبودیت حبی در زندگی است؛ «خوف از مقام رب» و «پرهیز از هوای نفس» جزو ثمرات اکتسابی و «قرارگرفتن جزو مخلصان» و «مقام ولایت الهی» از ثمرات موهبتی در این مقاله آمده است.

کلیدواژه ها:

حقیقت عبودیت ، ثمرات عبودیت حبی و المیزان ، مخلصان ، ولایت الهی