معناشناسی «استعاذه» در قرآن بر اساس دیدگاه علامه طباطبایی (ره)

معناشناسی واژگانی، ازجمله زیرمجموعه های زبان شناسی بوده و به تحلیل معنای کلمات و نیز جملات یک متن پرداخته و سعی در تبیین نظام معنایی موجود در یک متن دارد. بهره گیری از این روش به خواننده کمک می کند تا با توجه به ساختار عبارات، از نگاه ماتن (نویسنده) به متن نگریسته و به زنجیره های معنایی دست یابد. قرآن به عنوان موثق ترین متن دینی در طول تاریخ همواره به لحاظ تحلیل متن موردتوجه بوده است. اساسا حاصل مطالعه معنا شناسه این متن روایی فهم و درک بهتر منظور نظر گوینده آن است. استعاذه ازجمله مفاهیم مطرح شده در قرآن است که به جهت ارتباط آن با مسائل معرفتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر، با روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از معناشناسی هم زمانی درصدد دستیابی به میدان معنای واژه «استعاذه» در قرآن است. این شناسایی مفهومی می تواند با تمرکز بر دیدگاه های یک مفسر بزرگ عمق یافته و دست آورده ای ژرف تری را به ارمغان بیاورد؛ لذا این پژوهش بر آن است که ضمن بهره گیری از شیوه معناشناسی، با تکیه بر اندیشه های مرحوم علامه طباطبایی به شناسایی مفهوم استعاذه بپردازد.

کلیدواژه ها:

معناشناسی ، علامه طباطبایی ، استعاذه ، استغاثه ، غیاث ، التجاء