تحلیل تفسیری راه های رسیدن به معانی حقیقی مفردات قرآن از دیدگاه علامه طباطبایی

معانی حقیقی مفردات قرآن اولین گام در تفسیر است که از طرق گوناگون میتوان به آن دست یافت، دیدگاه های علامه طباطبایی به عنوان مفسر معاصر و مقبول جامعه تفسیری میتواند راهگشای این امر باشد، ازاین رو؛ هدف این نوشته پاسخگویی به سوال اصلی زیر است، «تحلیل تفسیری راه های رسیدن به معانی حقیقی مفردات قرآن از دیدگاه علامه طباطبایی چیست؟». نتایج پژوهش پیشرو که با استفاده از منابع کتابخانه ای و نرم افزاری و پردازش توصیفی تحلیلی صورت گرفت این شد که، علامه طباطبایی «تبادر»، «کثرت استعمال»، «قرینه معینه» و »عدم قرینه صارفه» را به عنوان راه های دستیابی به معانی حقیقی مفردات میپذیرند. شرایط ایشان برای پذیرش هر قسم به قرار زیر است، وی «تبادر» را با قیود «محدودیت استعمال معنای متبادر در برخی صفات الهی»؛ «تبادر معنای خاص از عام»؛ «ضروری نبودن معنای اصلی ریشه» و «تبادر در عصر نزول» میپذیرند؛ به «کثرت استعمال» در دو صورت «خاص برای عام» و «عام برای خاص» معتقدند و قرینه معینه را در صورت اشتراک لفظی، و عدم قرینه صارفه را در صورت احتمال معنای مجازی می پذیرند.

کلیدواژه ها:

راههای دستیابی به معانی حقیقی ، مفردات قرآن ، علامه طباطبایی