بررسی تصاویر زبانی گویش وارکی با رویکرد زبان شناسی زیست محیطی

زبان شناسی زیست محیطی از علوم میان رشته ای است که اخیرا مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. اهمیت محیط زیست در زندگی روزمره اهالی نقاط مختلف به گونه ای است که در زبان روزمره و اصطلاحات و ضرب المثل های مردم با گویش های مختلف نمود پیدا کرده است. در این مقاله سعی شده است رد پای محیط زیست در اصطلاحات و ضرب المثل های گویش وارکی با رویکرد زبان شناسی زیست محیطی واکاوی شود. روش تحقیق بدین گونه بود که با استفاده از مکالمه و مصاحبه با هشت گویشور بومی، اصطلاحات روزمره جمع آوری شد. گویشوران شامل ۴ زن و ۴ مرد بین ۳۸ تا ۸۰ ساله بودند. پس از جمع آوری داده ها، آوانگاری داده ها انجام شد و سپس با توجه به رویکرد زبان شناسی زیست محیطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تصاویر زبانی زیست محیطی بیشتر شامل تشبیه، تمثیل و ضرب المثل و کنایه است. در خلق این تصاویر از ویژگی های حیوانات و گیاهان استفاده شده است؛ البته درصد استفاده از ویژگی های حیوانات بسیار بیشتر از ویژگی های گیاهان بوده است. تصاویر مربوط به حیوانات خود در دسته بندی هایی از قبیل ظاهر حیوان و رفتار حیوان قرار گرفته و شامل حیواناتی چون گوسفند (بره، میش)، الاغ، گاو، گوساله، سگ، بز، خرس، گراز، گرگ، مرغ، قوچ، گربه و شتر و حشرات می شود. ویژگی های جسمانی حیوانات شامل چاقی، لاغری، قدرت، ضعف، زشتی، زیبایی و غیره و ویژگی های رفتاری که بیشتر در این تصاویر دیده می شود شامل تندروی، کندروی، عصبانیت، انزوا، سماجت، نادانی، موذی گری و غیره می شود.

کلیدواژه ها:

حیوانات