اقلیم و معماری با تاکیدی بر دو مولفه جهت ابنیه ها و تابش (نمونه موردی :کلانشهر اهواز)

بررسی ویژگیهای اقلیمی مناطق مختلف و تعیین نوع معماری هر منطقه بر اساس آمارها و داده های اقلیمی، یک اصل اجتناب ناپذیر است، عامل مهم در معماری، انسان و راحتی وآسایش اوست. این پژوهش با هداف عوامل موثر بر نوع معماری و پهنه اقلیمی در شهر اهواز انجام شده است.روش تحقیق روش کتابخانه ای و میدانی است. برای جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای و اسنادی بهره گرفته شده است و جهت درک بهتر منابع کتابخانه ای، پژوهش میدانی از منطقه مورد مطالعه صورت گرفته است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از قانون محاسبات کسینوس و نرم افزارtcic استفاده شد. یافته ها نشان داد معیارجهت گیری ساختمان با وزن(۰.۲۰)است که شاخص های زیر مجموعه آن به ترتیب دسترسی با وزن(۰.۴۶)، ارتباط بین ساختمان های مجاور با وزن(۰.۴۲) و شیب زمین با وزن(۰.۳۸) در رتبه سوم قرار دارد. همچنین معیار تابش آفتاب با وزن(۰.۲۴۳) است که شاخص های زیر مجموعه آن به ترتیب، ساعات آفتابی(۰.۴۰)، زاویه تابش(۰.۳۹) ،متوسط درجه حرارت(۰.۳۶)، در رتبه های اول تا سوم قرار دارند. شهر اهواز به دلیل واقع شدن در یک موقعیت خاص جغرافیایی, شرایط توپوگرافی و سامانه های جوی موثر بر منطقه شرایط زیست اقلیمی ویژه ای را به خود اختصاص داده است. به طوری که گرمای شدید مشکلات عدیده ای را برای ساکنین این شهر ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماری ، جهت گیری ابنیه ها ، تابش آفتاب ، کلانشهر اهواز