انگیزش ها و سبک های آموزشی در آموزش

هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های یادگیری با انگیزش تحصیلی و هیجان تحصیلی در دانش آموزان انجام شد. روش شناسی : پژوهش توصیفی و از نوع تحقیقات همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوره ی اول شهر سیرجان را تشکیل دادند ( ۱۶۰۶۵= N)، که مورد مطالعه ۷۶۸۰ دانش آموز دختر و ۸۳۵۹ دانش آموز پسر در سال تحصیلی ۱۴۰۳- ۱۴۰۲ بوده اند. تعداد حجم نمونه براساس جدول مورگان ۳۷۵ نفر انتخاب شدند. روش نمونه گیری به روش خوشه ای چند مرحله ای بود که نمونه ها به طور تصادفی انتخاب شدند. در این مطالعه جهت جمع آوری داده های تحقیق از پرسش نامه سبک های یادگیری کلب (۱۹۷۱)، پرسش نامه هیجان های تحصیلی پکران (۲۰۰۵) و مقیاس انگیزش تحصیلی والراند و همکاران (۱۹۹۲)، و از شاخص ها و روش های آماری توصیفی برای بدست آوردن فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد، و خطای استاندارد داده ها استفاده شده است. فرضیه های تحقیق نیز از روش ضریب همبستگی پیرسون و از روش رگرسیون چندگانه به روش همزمان با کمک نرم افزار ۲۶ SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : یافته های تحقیق حاکی از آن است که رابطه معنا داری بین سبک های یادگیری با هیجان های تحصیلی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان وجود دارد. همچنین در پیش بینی سبک های یادگیری، از بین مولفه های هیجان های تحصیلی، هیجان های مثبت تحصیلی بیشترین تاثیر مثبت و ازبین مولفه های انگیزش تحصیلی، مولفه انگیزش درونی بیشترین تاثیر مثبت را دارند. نتیجه گیری : توصیه می شود که مسئولین مدارس، برنامه های آموزشی را در راستای افزایش هیجان های مثبت و انگیزش تحصیلی دانش آموزان و همچنین در جهت آشنایی هر چه بیشتر معلمان و دانش آموزان با سبک های یادگیری، تدارک ببینند.

کلیدواژه ها:

سبک یادگیری ، هیجان های تحصیلی ، انگیزش تحصیلی ، دانش آموزان