اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری مبتنی بر هیجان بر عوامل اجتناب هیجانی، تنظیم رفتاری عواطف و رشد پس از سانحه بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس "ام .اس"

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری مبتنی بر هیجان بر عوامل اجتناب هیجانی، تنظیم رفتاری عواطف و رشد پس از سانحه بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد.روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی به همراه دو گروه آزمایش و یک گروه گواه با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شاملکلیه بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس مراجعهکننده به انجمن اتیسم شهر قم در تابستان سال ۱۴۰۲ بودند که از بین آنان تعدداد ۳۰بیمار مبتلا به ام. اس به صورت روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت گمارش تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواهجایگزین شدند. جلسات گروه درمانی شناختی- رفتاری مبتنی بر هیجان در طی ۸ جلسه ۲ ساعته در بین اعضای گروه آزمایش اجرا شد .ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اجتناب هیجانی کندی (۲۰۱۵)، آزمون تنظیم رفتاری عواطف گارنفسکی و کرایج (۲۰۱۹) و آزمونرشد پس از سانحه تدسکی و کالهن بودند. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ بهره برده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که اثرات رویکرد درمان شناختی رفتاری هیجانی بر تغیرات اجتناب هیجانی، تنظیم رفتاری عواطف و رشد پس از سانحه بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس معنادار بوده است. بنابراین، حضور در جلسات رویکرد درمان شناختی- رفتاری هیجانی باعث کاهش نمرات اجتناب هیجانی و بهبود تنظیم رفتاری عواطف و رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس شده است.نتیجه گیری: براساس یافته ها، می توان چنین نتیجه گرفت که استفاده از گروه درمانی شناختی- رفتاری مبتنی بر هیجان می تواند بر تغییرات عوامل اجتناب هیجانی، تنظیم رفتاری عواطف و رشد پس از سانحه بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس موثر باشد و پیشنهادمی شود در روند درمانی بیماران ام. اس به این رویکرد به عنوان درمانی تکمیلی توجه شود.

کلیدواژه ها:

درمانی شناختی- رفتاری مبتنی بر هیجان ، جتناب هیجانی ، تنظیم رفتاری عواطف ، رشد پس از سانحه ، مالتیپل اسکلروزیس