تاثیر کیفیت زندگی کاری بر ارتقا بهره وری منابع انسانی با نقش تغییر میانجی تعلق سازمانی در بین معلمان آموزش و پرورش شهر تکاب

کیفیت نیروی انسانی شاغل در یک سازمان را میتوان مهمترین عامل در افزایش یا کاهش بهره ورییک سازمان دانست. از این رو هدف این پژوهش تعیین تاثیر کیفیت زندگی کاری بر ارتقا بهره وریمنابع انسانی با نقش تغییر میانجی تعلق سازمانی در بین بازنشستگان استان آذربایجان غربی بود.روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمانشاغل در آموزش و پرورش شهر تکاب در سال ۱۴۰۲ بود که با استفاده از فرمول حجم نمونه گیریکوکران تعداد ۲۵۵ نفر از معلمان به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند وپرسشنامه میان آنها توزیع گردید. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته خدمات اجتماعی -فرهنگی و پرسشنامه مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۱) جمع آوری شد و بااستفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای توصیفی و استنباطی مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج فرضیاتبا استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون نشان داد که بین کیفیت زندگی کاری و مولفه های آنو تعلق سازمانی با ارتقا بهره وری منابع انسانی رابطه رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (P<۰/۰۵)همچنین نتایج تحلیل معادلات ساختاری چند متغیره نشان داد که تعلق سازمانی در رابطه بینکیفیت زندگی کاری و ارتقا بهره وری منابع انسانی نقش میانجی دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی کاری ، بهره وری منابع انسانی ، تعلق سازمانی ، معلمان