اثربخشی برنامه مدیریت والدگری بر سلامت روان و کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به اتیسم ۶ تا ۱۲ سال

زمینه و هدف:داشتن فرزند دارای اتیسم، بر جنبه های مختلف زندگی خانوادگی تاثیر می گذارد.اتیسم اخلالی طیفی عصبی-رشدی و شدیدا متغیر در هر فرد می باشد و ناشی از اختلال در رشد مغز است،این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه مدیریت والدگری بر سلامت روان و کیفیت زندگی کودکان مبتلا به اتیسم ۶ تا ۱۲ سال انجام شده است. روش : طرح این پژوهش پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود .جامعه آماری شامل تمامی کودکان ۶ تا ۱۲ سال دارای اختلال اتیسم و مادران آنها در شهر مشهد در سال ۱۴۰۲ بود. نحوه انتخاب نمونه ها به صورت هدفمند و از مادران دارای کودک اتیسم که در این سال به مراکز تخصصی آموزش و نگهداری کودکان اتیسم مراجعه کرده بودند صورت گرفت، بدین منظور ۱۵ کودک در سنین ۶ تا ۱۲ سال از ۳ مرکز تخصصی آموزش و نگهداری کودکان اتیسم،از هر مرکز ۵ نفر در هر گروه (در مجموع ۳۰ نفر) و مادران آنها به شیوه هدفمند با رعایت معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. سپس مادران کودکان اتیسم به طور مساوی و به تصادف در یکی از دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش در ۱۰ جلسه آموزشی بصورت حضوری و مجازی شرکت کردند و در پایان جلسه دهم و دو ماه پس از آن، دوباره مادران گروه کنترل و آزمایش به تمامی پرسشنامه های سلامت روان گلدبرگ(۱۹۷۲)،کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت(۱۹۹۶) و سیاهه رفتاری کودک آخنباخ(۱۳۸۱) پاسخ دادند. سپس اطلاعات به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس مکرر و رگرسیون گام به گام در نرم افزارSPSS۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های بدست آمده از تحلیل داده ها،نشان داد که برنامه آموزش مدیریت والدگری(۰/۰۱>P)،بر روی مولفه های اضطراب و افسردگی در سلامت روان(۰/۰۵>P)،و مولفه های حیطه روانشناختی و حیطه محیط زندگی در کیفیت زندگی(۰/۰۵>P) مادران دارای کودک اتیسم را بهبود می بخشد.نتیجه گیری:برنامه آموزش مدیریت والدگری می تواند،سلامت روان وکیفیت زندگی مادران دارای کودک اتیسم را بهبود ببخشد.

کلیدواژه ها:

برنامه مدیریت والدگری اورگان ، کیفیت زندگی ، سلامت روان ، اختلال اوتیسم.