اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر کاهش افسردگی و پیشگیری از خودکشی در زنان افسرده بزرگسال مراجعه کننده به مرکز بهداشت

هدف این تحقیق، بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر کاهش افسردگی و پیشگیری از خودکشی در زنان افسرده بزرگسال مراجعه کننده به مرکز بهداشت شهر اسلامشهر می باشد. برای آزمایش فرضیه های پژوهشی در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و گواه استفاده شده است. جامعه آماری در این تحقیق کلیه زنان افسرده بزرگسال که در ماه های فروردین، اردیبهشت، خرداد سال ۱۴۰۱ به مرکز بهداشت شهر اسلامشهر مراجعه کرده اند می باشند. آزمودنی های این پژوهش را ۳۰ نفر از بیماران تشکیل می دهند، در این پژوهش هر گروه ۱۵ نفر در نظر گرفته شد. ابتدا پرسشنامه افسردگی بک که توسط بیماران تکمیل شده بود نمونه هایی که نمره افسردگی آنها از ۱۴ بالاتر بود و درجه افسردگی خفیف را داشتند تعداد ۳۰ نمونه بصورت خوشه ای تصادفی انتخاب و به طور مساوی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. بنابر نتایج بدست آمده در این تحقیق مشخص شد اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر کاهش افسردگی و پیشگیری از خودکشی در زنان افسرده بزرگسال مراجعه کننده به مرکز بهداشت در مرحله پس آزمون و پیگیری موثر بوده است. در درمان شناختی- رفتاری به دلیل آنکه بیماران با افرادی که تا حدودی به خود شباهت دارند آشنا می شوند و همچنین به افکار ناکارآمد خود دقت بیشتری می کنند سعی بر تغییر افکارشان می نمایند.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی- رفتاری ، خودکشی ، افسردگی.