پیش بینی اعتیاد به گوشی هوشمند بر اساس تکانشگری

رشد فراگیر گوشی های هوشمند در دهه های اخیر، زندگی اجتماعی و روزمره افراد را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار داده است. این انتشار وسایل تکنولوژیک همراه با امکانات بی نظیر آنها، به یکی از چالش های مهم افراد مخصوصا جوانان تبدیل شده است. پژوهش حاضر به تجزیه و تحلیل ارتباط بین اعتیاد به گوشی هوشمند با در جوانان شهر تهران پرداخته است. از رویکرد همبستگی از نوع معادلات ساختاری برای بررسی این ارتباطات استفاده شده و جامعه مورد مطالعه، جوانان ۱۸ تا ۳۵ ساله شهر تهران می باشند که پرسشنامه های اعتیاد به گوشی هوشمند لین و همکاران (۲۰۱۴)، تکانشگری بارت (۲۰۰۴) در اختیار آنان قرار گرفت. داده ها نیز با استفاده از نرم افزارSPSS ۲۶ و برای تحلیل نقش تعدیل گری جنسیت از نرم افزار AMOUS استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که افراد با سطح بالای خودشیفتگی و تکانشگری به احتمال بیشتری به اعتیاد به گوشی هوشمند دچار می شوند. نتایج به ویژه تاکید داشتند که جنسیت به عنوان یک متغیر تعدیل گر مهم در این ارتباطات عمل می کند. ارتباط بین خودشیفتگی، تکانشگری و اعتیاد به گوشی هوشمند در زنان قوی تر و در مردان ضعیف تر است. این تفاوت ها ممکن است به علت ویژگی های جنسیتی مختلف در روند تعاملات اجتماعی و ارتباطات فردی باشد.نتایج این پژوهش می تواند برای سازمان ها، مراکز آموزشی، و درمانگران حوره اعتیاد به ویژه اعتیاد های مجازی، به عنوان ابزار موثری برای شناخت و پیشگیری از اعتیاد به گوشی هوشمند، مفید باشد.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به گوشی هوشمند ، خودشیفتگی ، تکانشگری ، جنسیت