اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر سرسختی روانشناختی زنان مطلقه

زمینه و هدف: طلاق یکی از فاجعه بارترین رویدادهایی است که می تواند برای خانواده رخ دهد. طبق تعریف، طلاق فرایندی است که با تجربه ی بحران عاطفی در هر دو زوج شروع می شود و با تلاش برای حل تعارض از طریق ورود به موقعیت جدید با نقش ها و سبک زندگی جدید پایان می یابد. در واقع خانواده امروز در مرحله ی حساس و برزخی قرار دارد، که به طور گستره ای طلاق را تجربه می کند. به ویژه آنکه در سال های اخیر آمار رشد طلاق در سال های اخیر در شهرهای بزرگ با ارقام نگران کننده ای از حد طبیعی فراتر رفته است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر سرسختی روانشناختی زنان مطلقه انجام گرفت. روش تحقیق: روش این پژوهش نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل زنان مطلقه مراجعین به مراکز بهداشت شهر ساری در سال ۱۴۰۲ بودند. ۳۰ نفر بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه سرسختی روانشناختی را در دو نوبت (پیش آزمون و پس آزمون) تکمیل کردند. در ابتدا بر روی هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردید، گروه آزمایش به مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش شناختی - رفتاری گروهی قرار گرفت، در این مدت گروه کنترل به فعالیت های معمول خود مشغول بود. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین متغیر سرسختی روانشناختی گروه آزمایشدر پسآزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، معنادار بوده است. نتیجه گیری: بنابراین درمان شناختی رفتاری گروهی بر سرسختی روانشناختی زنان مطلقه تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری گروهی ، سرسختی روانشناختی ، زنان مطلقه.