اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر مثبت اندیشی و کیفیت زندگی والدین مبتلا به بیماری پروانه ای

زمینه و هدف: بیماری اپیدرمولیزیس بولوز یا بیماری پروانه ای یک گروه از بیماری های نادر ژنتیکی پوستی است که در اثر جهش در ژن های متعددی ایجاد می شود. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر مثبت اندیشی و کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به بیماری پروانه ای در شهر اهواز بود.روش: طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری همه والدین کودکان مبتلا به بیماری پروانه ای شهر اهواز در سال ۱۴۰۲ بود. نمونه آماری ۳۶ نفر از والدین کودکان مبتلا به بیماری پروانه ای بودند که به شیوه هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش( ۱۸ نفر) و گواه( ۱۸ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه تحت مداخله گروه درمانی مبتنی بر پروتکل آموزشی مهارت های زندگی کلینه(۱۹۹۴)قرار گرفتند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های شادکامی آکسفورد آرگایل (۱۹۸۹)و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(۱۹۹۶)پاسخ دادند. داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری( مانکوا) و نرم افزار SPSS نسخه ۲۶تجزیه و تحلیل شد. یافته ها، نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد گروه درمانی آموزش مهارت های زندگی موجب بهبود مثبت اندیشی و کیفیت زندگی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه از مرحله پیش آزمون به مرحله پس آزمون تا مرحله پیگیری شده است(p<۰.۰۵). نتیجه گیری، گروه درمانی آموزش مهارت های زندگی بر مثبت اندیشی و کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به بیماری پروانه ای اثربخش است.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، مثبت اندیشی ، کیفیت زندگی ، بیماری پروانه ای.