واکاوی امید در تجارب زیسته دانشجویان دارای معلولیت

زمینه و هدف: امیدواری از نشانه های شادی و پویایی، و حرکت در جهت بهبود جامعه است. دانشجویان دارای معلولیت نسبت به دانشجویان بدون معلولیت با چالش های بیشتری روبرو بوده و توانسته اند مشکلات را پشت سر گذارند. با توجه به اینکه امید ایجاد پویایی و رشد می کند، این پژوهش با هدف واکاوی امید در تجارب زیسته دانشجویان دارای معلولیت انجام شد.روش تحقیق: در پژوهش حاضر از روش کیفی پدیدارشناسی استفاده شد. جامعه این پژوهش شامل دانشجویان توانخواه شهر تهران در بازه زمانی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. شرکت کنندگان از طریق نمونه گیری هدفمند از نوع ملاکی انتخاب شدند. حجم نمونه تا اشباع معنی ادامه یافت و نهایتا با ۱۰ نفر مصاحبه انجام شد. به منظور جمع آوری اطلاعات، نمونه ها مورد مصاحبه نیمه ساختاریافته قرار گرفتند. در نهایت تجزیه داده ها از روش کلایزی استفاده شد. یافته ها: نتایج منجربه شناسایی ۳ مضمون اصلی، ۱۱ زیرمضمون و ۲۵ مفهوم اولیه شد. مضمون اصلی امید شامل ۱- نگرش مثبت با چشم انداز زمانی ، ۲- منابع حمایتی و ارتباطی ، ۳- رفتارتلاشگرانه و هدفمند بود. یافته ها: در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد که خودباوری، خودپذیری، خودگویی مثبت، خداباوری و باور ثمربخش بودن تلاش ها به همراه چشم انداززمانی مثبت به آینده، چشم انداز زمانی موقت به مساله دامنه نگرش مثبت افراد دارای معلولیت در امیدواری را مهیا می کند. کنش مثبت حمایتی خانواده و نظام های مرتبط، تعهد فرد نسبت به دیگران، تلاشگری در سختی ها، هدفمندی در جهت ایفای نقش موثر و داشتن شغل فرد را به فعالیت ارتباطی و کنش فعال جهت دستیابی به امیدواری ها واداشته و پویایی در زندگی او ایجاد می نماید.

کلیدواژه ها:

امید ، افراد دارای معلولیت ، تجارب زیسته