اثربخشی درمان شناختی رفتاری گربه مقابله گر بر نظریه ذهن در کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری گربه مقابله گر بر نظریه ذهن در کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان پسر ۷ تا ۱۱ ساله با اختلال اتیسم مراجعه کننده به مراکز درمانی و توانبخشی دید برتر و رهیاب شهر تهران در شش ماهه اول سال ۱۴۰۰ بود. از بین آن ها ۲۶ نفر به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در ۲ گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) گمارده شدند. افراد گروه آزمایش، به مدت ۱۶ جلسه ۶۰ دقیقه ای (هر هفته ۲ جلسه)، مداخله درمانی شناختی رفتاری گربه مقابله گر را دریافت کردند؛ گروه کنترل ۲ ماه در لیست انتظار قرار گرفت. ابزار سنجش شامل پرسشنامه نظریه ذهن استیممن (۱۹۹۹)، بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره تحلیل شد. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری گربه مقابله گر بر بهبود نظریه ذهن و مولفه های آن شامل؛ نظریه ذهن مقدماتی، اظهار اولیه یک نظریه ذهن واقعی و جنبه های پیشرفته تر نظریه ذهن، اثربخشی معناداری داشت (۰/۰۰۱>P). باتوجه به نتایج حاصل از این پژوهش میتوان گفت که برنامه درمانی گربه مقابله گر ضمن تاکید بر عاملهای پردازش اطلاعات شناختی و به چالش کشیدن افکار، توانایی بیان افکار و مقاصد بدون اضطراب و هراس اجتماعی در قالب روابط بین فردی فرد را نیز فراهم میکند، که مجموع این عوامل میتواند بر ارتقاء نظریه ذهن در کودکان اتیسم، موثر باشد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری گربه مقابله گر ، نظریه ذهن ، اتیسم ، کودکان.