رابطه بین شیفتگی تحصیلی و خودکارآمدی ریاضی و اضطراب ریاضی در بین دانش آموزان دختر پایه دوازدهم رشته تجربی در استان همدان

زمینه و هدف: اضطراب ریاضی یک مشکل جهانی است و به عنوان یک عامل کلیدی در کاهش پیشرفت ریاضی و اجتناب از مشاغل مرتبط با ریاضی تلقی شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شیفتگی تحصیلی و خودکارآمدی ریاضی و اضطراب ریاضی در بین دانش آموزان پایه دوازدهم رشته تجربی در استان همدان بود. روش تحقیق: این پژوهش از نوع کمی با روش همبستگی و با استفاده از روش معادلات ساختاری انجام شده است. تعداد ۵۰۳ دانش آموز دختر رشته تجربی، باروش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های خودکارآمدی و اضطراب ریاضی می(۲۰۰۹) و شیفتگی تحصیلی مارتین و جکسون(۲۰۰۸) پاسخ دادند. داده های بدست آمده با استفاده ازنرم افزار SPSS و AMOS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: در نهایت، نتایج نشان داد که (الف) شیفتگی تحصیلی تاثیر قوی، مثبت و معناداری بر خودکارآمدی ریاضی داشت (β = ۰/۷۰۹, p < ۰/۰۰۱)، (ب) خودکارآمدی ریاضی تاثیر متوسط تا قوی، منفی و معنی داری بر اضطراب ریاضی (β = - ۰/۰۴۶۶, p<۰/۰۰۱)، (ج) شیفتگی تحصیلی با اضطراب ریاضی رابطه منفی (r = - ۰/۳۹)، (د) شیفتگی تحصیلی تاثیر ضعیف، منفی و مستقیم ناچیز بر اضطراب ریاضی (β = - ۰/۰۵۸, p >۰/۱) ، و (ه) شیفتگی تحصیلی تاثیر غیرمستقیم، منفی، متوسط اما معناداری بر اضطراب ریاضی از طریق خودکارآمدی داشت (β = -۰/۳۳۰, p < ۰/۰۵). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، پیشنهادهایی به مربیان شامل تلاش برای حفظ تعادل چالش-مهارت و ایجاد اهداف روشن برای افزایش شیفتگی تحصیلی و ارائه بازخورد سازنده فوری برای افزایش خودکارآمدی ریاضی می گردد. همچنین برای کاهش اضطراب ریاضی، مربیان می توانند از راهبردهای روانشناسی مثبت گرا، از جمله راهبردهای ویژه برای دانش آموزان استثنایی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

اضطراب ریاضی ، شیفتگی تحصیلی ، خودکارآمدی ریاضی ، دانش آموزان دختر