اثر بخشی برنامه آموزشی استدلال و توانبخشی R&R بر مهارت های ارتباطی دانش آموزان دوره دوم متوسطه استان گیلان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی برنامه آموزشی استدلال و توانبخشی R&R بر مهارت های ارتباطی دانش آموزان دوره دوم متوسطه استان گیلان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر رشت در دو ناحیه آموزشی ناحیه یک و دو در سال تحصیلی ۱۴۰۲ به تعداد ۳۶۱ نفر بودند، در این پژوهش از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه ۱۵ نفر). پرسشنامه های پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه مهارتهای ارتباطی کویین دام (۲۰۰۴) که به عنوان پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد و برای گروه آزمایش برنامه استدلال و توانبخشی در ۸ جلسه اجرا شد. داده ها با استفاده از روش ضریب تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل گردید. نتایج تحلیل داده ها نشان داد؛ میانگین نمرات توانایی دریافت و ارسال پیام (۴۳/۰۸=F)، بینش نسبت به فرآیند ارتباط (۲۱/۲۱=F)، مهارت گوش دادن (۲۳/۵۴=F)، کنترل عاطفی (۱۸/۴۳=F) و ارتباط توام با قاطعیت (۴۹/۵۸=F) در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری دارد(۰/۰۵>p). نتایج نشان داده است که نزدیک به ۶۵/۲درصد از تفاوت های فردی به تفاوت بین دو گروه مربوط است. با توجه به نتایج فوق با برگزاری کارگاههای آموزشی و ضمن بررسی دقیق نقش متغیرهای هوش هیجانی و مهارتهای ارتباطی می توان سطوح مشکلات مربوط به تحصیل دانش آموزان را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

استدلال و توانبخشی R&R ، مهارت های ارتباطی.