تعیین تاثیر موسیقی درمانی(MT) بر بهبود اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی(ADHD)، کودک ۴ تا ۵ سال با اختلال رشدی(مطالعه موردی)

زمینه و هدف: اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی یکی از شایع ترین اختلالات رشدی است . توجه بیش فعالی و تکانشگری را بیش از شش ماه و به حدی ناسازگارانه نشان می دهند که میزان آن با سطح رشدی سنخیت نداشته باشد . کودکان بیش فعال/نارسایی توجه به دلیل مشکلات و رفتارهای خاصی که دارند، باعث می شوند که برخوردهای اطرافیان با این کودکان و تذکرهای پی در پی بزرگسالان، عزت نفس آنان را تحت تاثیر قرار دهد و شاید خشمی نهفته درون آنها به وجود آورد .MT به عنوان یک درمان غیر دارویی رویکردی جدید در درمان بالینی برای ADHD که یکی از مهمترین موارد اختلال رشدی است، ارائه شده است. روش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی بصورت مطالعه موردی پیش و پس آزمون از میان کودکان دچار ADHD با اختلال رشدی، به روش نمونه گیری در دسترس بود که در جلسات MT شرکت کردند. ارزیابی توسط دو آزمون آخن باخ و کانرز و پرسشنامه استاندارد رتبه بندی بالینی، مشاهده رفتاری، مشاهده والدینی و خودگزارش صورت گرفت. کودک در جلسات MT که ۸۰ جلسه به مدت ۶۰ دقیقه دو روز در هفته برگزار می شد، شرکت کرد. این جلسات در موسسه علوم و فنون هنردرمانی سحاب و بنیاد هنردرمانی بهزیستی تهران برگزار گردید. یافته ها:میانگین جواب تستهای انجام شده در مقایسه با پیش از آموزشMT تفاوت معناداری داشته است. داده های بدست آمده از سنجش دو آزمون آخن باخ و کانرز با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و با کمک نرم افزار SPSS-۱۸ تحلیل شدند. داده ها با استفاده از آزمون تست موسیقی درمانی سحاب تجزیه و تحلیل شدند.نتیجه گیری:نتایج بیانگر اینست که تمریناتMT از راه اصلاح عملکرد مغز، باعث کاهش و بهبود نشانه های پرخاشگری، کمبود توجه و بیش فعالی شده است. همراهی جلساتMT بر بهبود ADHD با اختلال رشدی، بعنوان بخش مهمی از درمان به دنبال دارد.

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی ، اختلال رشدی.