تاثیر مداخله مبتنی بر مشاوره شغلی برساخت گرا بر بهزیستی افراد دارای محدودیت بینایی

زمینه و هدف: افراد دارای محدودیت بینایی در زندگی خود با موانع فراوانی مواجه هستند که آنها را در پیگیری اهداف با مشکل مواجه میکند. در نتیجه این افراد از زندگی خود رضایت کمتری دارند. اگرچه پژوهش های مختلفی در زمینه بررسی تاثیر مداخلات مختلف بر رضایت از زندگی افراد دارای محدودیت صورت گرفته است اما پتانسیل رویکردهای مداخلاتی جدید که درپی تغییر داستان زندگی هستند کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی تاثیر یکی از رویکردهای فرامدرن در حوزه مشاوره، یعنی مشاوره مسیر شغلی برساخت گرا بر رضایت از زندگی افراد دارای محدودیت بینایی انجام شد.روش: جامعه آماری در این پژوهش کلیه افراد دارای محدودیت بینایی ساکن در شهر اصفهان، در محدوده سنی ۱۸ تا ۴۰ سال بود. سه شرکت کننده در این پژوهش به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدند. روش پژوهش کمی و طرح مورد استفاده، طرح تجربی مورد منفرد از نوع ABC بود. جلسات مشاوره پس از ترسیم خط پایه، در طی نه جلسه ۷۵ دقیقه ای برگزار شد. داده ها در این پژوهش با کمک مقیاس رضایت از زندگی گردآوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق بررسی شاخص های تحلیل دیداری درون موقعیتی و بین موقعیتی شامل تغییرات میانه، میانگین، تغییر سطح و همچنین شاخص درصد داده های غیر همپوش (PND) انجام گرفت. یافته ها، براساس شاخص های PND گزارش شده بین موقعیت مداخله و پایه در متغیر رضایت از زندگی برای هر سه شرکت کننده میتوان گفت مشاوره برساخت گرا بر افزایش رضایت از زندگی افراد دارای محدودیت بینایی موثر است. همچنین تغییرات سطح نسبی، میانه و میانگین بین موقعیت پایه و مداخله، موید تاثیر مشاوره برساخت گرا روی رضایت از زندگی در مراحل اولیه، اواسط و پایان درمان بود. نتیجه گیری، نتایج نشان می دهد میتوان مشاوره برساخت گرا را به عنوان یک مداخله توانبخشی درنظر گرفت که به افراد کمک میکند به تصویر جدیدی از زندگی دست یابند و صلاحیت هایی چون انطباق پذیری را در خود افزایش دهند. نتایج همچنین نشانگر پیوستگی مسیر شغلی و مسیر زندگی است و پتانسیل مشاوره شغلی برساخت گرا را در زمینه روانشناسی مثبت یادآور می شوند.

کلیدواژه ها:

مشاوره شغلی ، برساخت گرا ، رضایت از زندگی ، افراد دارای محدودیت بینایی .