داستان گویی وارتقاء فرهنگ ملی تولید

تولید ملی در هر کشوری حاصل عملکرد تمامی سازمانها، بنگاهها و نهادها در سطح ملی است که در آن جامعه برای بقاء تلاش می کنند. فلسفه وجودی و رسالت هر نهاد و سازمانی در چارچوب سیاستهای کلان و اهداف آرمانی آن جامعه است که بر اساس مفاهیم و مفاهیم و مفروضات و یاورهای بنیادین و در طی اعصار مختلف شکل گرفته اند. این نهادها و سازمانها متناسب با تغییرات محیطی در جهت بقاء، خود را با محیط تطبیق داده و به سمت تغیر ساختار و استفاده از مهارتها و تکنولوژی روز، در جهت اهداف یاد شده حرکت می ک نند. مهندسی مجدد و کوچک سازی و ظهور ساختارها و سازمانهای مجازی از طرفی ممکن است بحث های مربوط به هویت سازمانی را مطرح نماید و از طرف دیگر آموزش هایی را در سازمان می طلبد که در بردارنده دو ویژگی یاد شده باشند. داستان گویی و داستان سرایی سازمانی از شیوه های جدید آموزش سازمانی است که می تواند با در نظر گرفتن حفظ هویت سازمانی، متناسب با ساختارهای جدید سازمانی به آموزش و اشتراک دانش در سازمان، جهت رسیدن به اهداف خود کمک نماید. این مقاله با فرض مؤثر و مهم بودن عامل فرهنگ بر تولید ملی و فرآیند کسب و کار و فعالیت سازمانها که مجموعه عملکرد آنها تولید ناخالص ملی را بوجود می آورند، بر یک شیوه مهم و بنیادین آموزش- داستان گویی- که کمتر مورد توجه قرار گرفته تمرکز می نماید. مقاله حاضر بعد از مروری کوتاه بر ادبیات و اهمیت موضوع به اثرات روش داستان گویی به عنوان یکی از نمادهای عینی فرهنگ سازمانی بر خلق، اشتراک دانش و آموزش و تأثیر آن بر فرآیند کار و تولید ملی پرداخته و در پایان راهکارهایی را برای بکارگیری بهتر این شوه نوین خلق و اشتراک دانش ارائه می نماید.

کلیدواژه ها:

داستان گویی ، مدیریت دانش ، تولید ملی و فرهنگ ملی