بررسی رابطه بین احساس تعلق اجتماعی به مدرسه باخودپنداره مثبت دانش آموزان پسردوره متوسطه دراستان خراسان شمالی در سال۱۴۰۲

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بیناحساس تعلق اجتماعی به مدرسه باخودپنداره مثبت دانش آموزان پسر دوره متوسطه استان خراسان شمالی در سال تحصیلی ۱۴۰۲ می باشد. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی، توصیفیپیمایشی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش، تمامی دانش آموزان پسر دوره متوسطه که تعداد آنان ۲۴۰۰ نفر بوده و از میان آنان تعداد ۳۳۱ نفر به عنوان نمونه به روش تصادفی انتخاب شدند ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه احساس تعلق اجتماعی به مدرسه بری، بتی و وات (۲۰۰۵) و خودپنداره مثبت کراکر و همکاران(۲۰۰۳) بوده که قبلا روایی آن مورد تایید قرار گرفته بود و پایایی آن به کمک روش ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه های احساس تعلق اجتماعی به مدرسه۸۷/۰، وخودپنداره مثبت ۸۳/۰ بدست آمد که نشان دهنده اعتبار و پایایی پرسشنامه های مذکور بوده. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری توصیفی (ترسیم جدول، رسم نمودار و توزیع فراوانی) و آمار استنباطی (استفاده از آزمون پیرسون و رگرسیون چند متغیره (گام به گام) و آزمون کلوموگروف) برای بررسی روابط بین فرضیات تحقیق به کمک نرم افزارspssنسخه ۲۲استفاده گردید. نتایج نشان داد بین احساس تعلق اجتماعی به مدرسه باخودپنداره مثبت دانش آموزان پسر دوره متوسطه استان خراسان شمالی در سال تحصیلی ۱۴۰۲ رابطه وجود دارد. بنابراین، با افزایش خودپنداره مثبت و ترویج ابعاد آن در بین دانش آموزان می توان به ارتقای احساس تعلق اجتماعی به مدرسه و خودپنداره مثبت کمک کرد.

کلیدواژه ها:

احساس تعلق اجتماعی به مدرسه ، خودپنداره مثبت ، دانش آموزان