تاثیر سبک معماری اصفهانی بر بناهای آموزشی در دوره پهلوی اول؛ نمونه موردی: هنرستان هنرهای زیبا، دبیرستان سنایی و دبیرستان انوشیروان دادگر

معماری هر ملتی نشان دهنده فرهنگ، اقتصاد و طرز تفکر آن ملت است. در ایران معماری دوران صفویه، با شکوه ترین معماری این پس از اسلام می باشد که به شیوه این معماری در حال حاضر معماری سبک اصفهانی گفته می شود. این سبک معماری در طول سالیان سال توسط معماران تجربی گذشته در ایران مورد استفاده قرار می گرفت. اما با روی کار آمدن حکومت پهلوی بعد از دوره قاجار، رضا خان که تفکری ناسیونالیستی بود و علاقه زیادی به معماری بسیار دور ایران مخصوصا دوران هخامنشی داشت، از معماری ملی گرا استفاده می کرد. به همین دلیل در اکثر بنا هایی که به دست حکومت ساخته می شدند، از سبک ملی گرایی استفاده می کردند. اما معماران همچنان استفاده از شیوه اصفهانی را کنار نگذاشته و در جزئیات بنا از شاخصه های این سبک استفاده می کردند. هدف اصلی این پژوهش، پیدا کردن شاخصه های معماری سبک اصفهانی در مدارس دوران پهلوی اول می باشد. این مقاله در محدوده پژوهش های توصیفی-تحلیلی قرار دارد. راهبرد اصلی این پژوهش تحلیل نمونه موردی می باشد. از این رو با روش های میدانی، کتابخانه ای و اسنادی و با استفاده از ابزار های دوربین عکاسی و پلان ها، مدارس مورد مطالعه، مورد بررسی قرار گرفته و سپس با نتایج به دست آمده از مطالعات کتابخانه ای تطبیق داده می شود و شاخص های به دست آمده در مبانی نظری در مدارس موصوف مورد بررسی قرار می گیرد. در هنرستان هنرهای زیبا و دبیرستان انوشیروان دادگر همه ی شاخصه های سبک معماری اصفهانی بجز نقش بر دیوار که شامل کاشی هفت رنگ، رنگ، گچ بری و آیینه کاری و نورپردازی موجود بود. در دبیرستان سنایی مولفه ی رنگ به دلیل تعمیرات و رنگ آمیزی مدرسه در سال های اخیر، امکان بررسی وجود نداشت. نورپردازی سبک اصفهانی قابل مشاهده بود اما سایر مشخصه ها را دارا نمی باشد. اگرچه برخی این مولفه ها در مدارس رویت نشده اند.

کلیدواژه ها:

معماری اصفهانی ، بناهای آموزشی ، دوره پهلوی اول.