خانواده و نقش آن در جامعه پذیری کودکان

هدف نوشتار مروری حاضر بررسی نقش خانواده در جلمعه پذیری و تربیت کودکان است. یافته های تحقیق فعلی نشانگر آن است که جامعه پذیری نوعی فرآیند کنش متقابل اجتماعی است که درآن، فرد هنجارها، ارزش ها و دیگر عناصر اجتماعی، فرهنگی و سیاسی موجود در گروه یا محیط پیرامون خود را فرا می گیرد، آن را درونی و با شخصیت خود، یگانه می کند. خانواده باید از ویژگیهای ممتازی برخوردار باشد. وقتی به هر دلیل والدین در تحقق این ویژگیها توفیق نداشته باشند رشد کودکان در نظام خانواده به خوبی شکل نمیگیرد و طبیعتا در جامعهپذیری دچار مشکل میشوند. سازگاری و شادکامی والدین، سبک و شیوه تربیت و کیفیت زندگی زناشویی همه در جامعه پذیری افراد تاثیر میگذارد. وقتی خانواده به هر دلیل به سمت خودکامگی و رفتار مستبدانه، توقع غیرمنطقی و همراه با نزاعطلبی و سهلانگاری، بیتفاوتی و از هم گسیختگی سوق پیدا میکند.

کلیدواژه ها:

خانواده ، کودک ، جامعه ، جامعه پذیری