الکترولیت پلیمرهای پایه پلی آکریلونیتریل جهت کاربرد در باتری های لیتیوم-سولفور

با توجه به چالش هزینه تمام شده باتری ها برای استفاده در سیستم های مختلف و چگالی انرژی آن، باتری های لیتیوم-سولفور به دلیل ارزانی و در دسترس بودن سولفور مود توجه ویژه ای قرار گرفته است .در پدیده شاتل ،پلی سولفیدها که محصول واکنش سولفور و لیتیوم هستند در باتری های لیتیوم-سولفور با نفوذ به سمت آند باعث ایجاد یک لایه بر روی آند و کاهش عملکرد ضعیف باتری لیتیوم-سولفور می گردد. در این پروژه الکترولیت پلیمرهای متخلخل پایه پلی آکریلونیتریل با اعمال پلاسمای اکسیژن جهت دستیابی به باتری های لیتیوم-سولفور اصلاح شد. غشاهای الکترولیت پلیمری پایه پلی آکریلونیتریل به دلیل اصلاح سطحی توسط پلاسمای اکسیژن و حضور گروه های عاملی در سطح که منجر به افزایش برهمکنش با الکترولیت می شود، میزان جذب الکترولیت (۲۸۰ درصد) و رسانایی یونی(۲/۶mS/cm) در دمای ۶۰ درجه سانتی گراد بیشتری را نسبت به غشاهای الکترولیت پلیمری پلی آکریلونیتریل خالص نشان دادند نتایج حاصل از بررسی عملکرد باتری ظرفیت دشارژ، طول عمر مناسبی را برای غشاهای الکترولیت پلیمری تهیه شده جهت کاربرد در باتری های لیتیوم-سولفور تائید کرد.

کلیدواژه ها:

رسانایی یونی ، الکترولیت متخلخل ، پلی آکریلونیتریل ، پلاسما ، باتری لیتیوم- سولفور