اولویت یابی سبک منطقه گرایی در معماری معاصر ایران

در ایران منطقه گرایی بستر خوبی برای انواعی از منطقه گرایی وجود دارد و این در حالی است که یکی از دغدغه های معماری ما؛ شکل گیری بناهای فاقد هویت است. واکاوی عواملی که موردتوجه منطقه گرایی تا جایی که به معماری ایران هویت و معنا بدهد حائز اهمیت است.ابعاد موثر هویت معماری ایران و الگوهای منطقه گرایی به منظور تقویت هویت معماری کدامند؟ با در نظر گرفتن کدام عناصر معماری در سبک های منطقه گرایی می توان بهره وری آن را در منطقه افزایش داد؟این تحقیق هدف کاربردی دارد و به دنبال اولویت شناسی به منظور سیاست گذاری در طراحی و آموزش معماری است.همچنین در برای بهره گیری هر چه بهتر معماری با کمک علم منطقه گرایی در جهت نیاز مطالبه ی امروزه در منطقه می باشد. اول به توصیف و دسته بندی منطقه گرایی پرداخته است، همچنین عناصر معماری موثر را در نظر گرفته است .دوم بررسی پارامترهای معماری، با تنظیم پرسشنامه برگرفته از عوامل موثره در انواع منطقه گرایی و عوامل معماری از نخبگان معماری و شهرسازی و خروجی با نرم افزار دیتاماینیگ (توصیف داده) می باشد. تا میزان تاثیرپذیری هرکدام عوامل معماری در انواع منطقه گرایی بررسی شود، همچنین نیاز مطالبه امروز را سنجید. نتایج به دست آمده، هر منطقه ای اگر بخواهد به خوبی کار کند با توجه به وجه ممیزی آن می توان برایشان هویت آفرید و همان گونه که ابعاد رقابت پذیری با دیگر مناطق دارد، توانایی ایجاد سبکی جدید از معماری ضمن رعایت هویت منطقه ای را خواهد داشت.در معماری ایران نیز به همین ترتیب می توان از ۹ الگوی جهانی منطقه گرایی برخی الگوهایی چون زیست منطقه گرایی، منطقه گرایی سبکی، منطقه گرایی مدرن، منطقه گرایی انتقادی، منطقه گرایی تعاملی، منطقه گرایی بازتابنده، منطقه گرایی غیرمدرن و منطقه گرایی اجرایی را نام برد که آثار مشهودی همچون بندر لافت، سالو شهر سایناتسالو، مسجد دانشگاه جندی شاپور، ماسوله، بنای یادمان دانشگاه مشهد، ساختمان مجلس کویت، طرح تالار و ایستگاه راه آهن مشهد و کاپادوکیه را می توان در جریان آن ها دانست.

کلیدواژه ها:

منطقه گرایی ، زمینه گرایی ، هویت ، معماری ایران ، الویت یابی