بازنگری در حدود و ثغور علم ایران شناسی؛ ضرورت ها، الزامات و چگونگی

ایران شناسی به مثابه علم از ابتدا زیرمجموعه شرق شناسی تعریف شده است. اکنون بازنگری به-منظور یافتن حدود و ثغور جدید این علم و یافتن جنبه های نوین آن به دلیل پیشرفت های فزاینده و تحولات روزافزون حوزه علم و دانایی و توسعه مرزهای دانش، امری ضروری محسوب می-گردد. اولین الزام برای اقدام در راستای عملیاتی کردن این مهم، تعریف علم ایران شناسی به عنوان علمی کاملا مستقل از شرق شناسی است. الزام بعدی، رهاندن این علم از برخی مفروضاتی که مسلم فرض شده و رهایی آن از حصار تاریخ، ادبیات و باستان شناسی است. آخرین الزام تلاش برای مساله محور، مشکل گشا و روزآمد کردن این علم است. بر اساس این مقدمات، این پرسش اساسی مطرح می گردد که ایران شناسی می تواند دارای چه شاخه های مختلفی باشد؟ پاسخ موقت به این پرسش بدین شرح است که علم ایران شناسی در شرایط نوین کنونی می تواند حداقل دارای ۱۴ شاخه و جنبه مطالعاتی ۱- فرهنگ ایران، ۲- دین ایرانیان، ۳ - تاریخ ایران، ۴- تمدن ایران و باستان شناسی، ۵- زبان و ادبیات فارسی و ایرانی، ۶- مردم ایران، ۷- جامعه ایران، ۸- اقتصاد ایران، ۹- هنر و معماری ایران، ۱۰- عرفان، حکمت و فلسفه ایران، ۱۱- جغرافیا و مسائل استراتژیک ایران، ۱۲- سیاست و نظام سیاسی ایران، ۱۳- روابط خارجی و جایگاه منطقه ای و بین المللی ایران، و ۱۴- مطالعات میان رشته ای از تلفیق موارد پیشین، باشد.

کلیدواژه ها:

ایران شناسی ، بازنگری علم ایران شناسی ، شرق شناسی ، علم روزآمد علم مساله محور