نقد و تحلیل رویکردهای کیهان شناسی جدید به مسئله خلقت جهان

یکی از مسائل مهمی که هم دین و هم علم از آن بحث نموده اند مسئله آغاز جهان است به نحوی که علم تجربی اعتقاد دارد جهانی که ما در آن زندگی می کنیم یک جهان دینامیک و پویا است و پس از آن مسئله آغاز جهان به عنوان یکی از مسائل اساسی کیهان شناسی جدید مورد توجه دانشمند قرار گرفت و در حال حاضر نظریه انفجار بزرگ کاملترین توضیح ارائه شده درباره منشا جهان است. در اواسط قرن ۲۰ نظریه مهبانگ به عنوان یک نظریه علمی مورد تحلیل فلسفی قرار گرفته است این تحلیل های فلسفی به علت اشتراک موضوعی که با دین پیدا کرده در حوزه فلسفه دین و مطالعات علم و دین نیز مورد توجه قرار گرفته است. تحلیل و نقد این رویکردهای کیهان شناسی قطعا به آشکار شدن عدم وجود تناقض در میان علم و دین در خصوص مسئله آغاز جهان کمک خواهد کرد که این عمده ترین هدف این تحقیق است.این مقاله با روش تحلیلی-منطقی تلاش می کند تا نظریه های کیهان شناسی و جدید را در خصوص خلقت جهان و مسئله آغاز جهان براساس دیدگاه های فیلسوفان غربی و متکلمان مسلمان مورد نقد و تحلیل قرار دهد.مطابق تحلیل های فلسفی و الهیاتی که در بستر نظریه انفجار بزرگ شکل گرفت خدای خالق خلق در قرن ۱۹و اوایل قرن ۲۰ وارد مباحث فلسفه کیهان شناسی شد.در دهه های پایانی قرن ۲۰ دوموضوع دیگر در فلسفه کیهان شناسی مورد توجه قرار گرفت که با مسئله خلقت جهان پیوند نزدیکی داشت اولین موضوع مسئله خلق از عدم و دیگری اصل آنتروپیک بود این سه موضوع کنار هم برخی فلاسفه و کیهان شناسان را به سوی ایده طرح نظریه آفرینش در فیزیک سوق داد. تحلیل های فلسفی از این سه موضوع در کنار هم به نحو قابل ملاحظه ایده خدای خالق در ادبیات ادیان ابراهیمی کرده و زمینه را برای شکل گیری نظریه آفرینش در فیزیک و یا حداقل فلسفه کیهان شناسی فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

کیهان شناسی ، خلقت ، انفجار بزرگ ، اصل آنتروپیک ، خلق از عدم.