روش های نوین تدریس و تاثیر آن ها بر یادگیری دانش آموزان

برنامه ی مهارت های زندگی یک مدل آموزشی است که در کارها و فعالیت های گروهی سازمان یافته به منظور رشد مهارت های عملی که برای زندگی روزمره ضروری هستند، کاربرد دارد. به همین جهت شرکت فعال اعضای گروه برای یادگیری مهارت های زندگی امری ضروری می باشد، چرا که روش مهارت های زندگی مبتنی بر یادگیری تجربی است و یادگیری موثر را با فعالیت، مشاهده ی شرکت کنندگان دیگر و دریافت بازخورد در نظر می گیرد. در نتیجه محتوای مهارت های زندگی، به جای یادگیری آموزش معلم مدار، یادگیری تجربی و عملی است که مکانیزم اساسی آن تغییر رفتار افراد است بنحوی که این یادگیری ها می تواند به موقعیت خارج از گروه انتقال یابد. (شفیع آبادی، ۱۳۸۶: ۳۷). کودکان و نوجوانان به سبب بی تجربگی و نا آگاهی از مهارت های بازدارنده، تسهیل کننده و اصلاحی، بیشتر در معرض آسیب های جدی درونی و اجتماعی هستند. دانش آموزانی که مهارت های مقابله با موقعیت های تنش زا را ندارند، به نوعی مقهور آن ها خواهند شد و بدین ترتیب مستعد اختلالات روانی، عاطفی، افسردگی، اضطراب و احتمالا مصرف مواد مخدر و رفتارهای ضداجتماعی خواهند شد این دانش آموزان در فرایند تصمیم گیری نیز دچار مشکل می شوند (Ginter، ۲۰۰۸ ۶۱:). آموزش مهارت های زندگی، نوعی کوشش است که در سایه ی آن نوجوانان ترغیب می شوند تا خلاقیت خود را به کار گیرند و به طور خودجوش راه های موثر را برای حل تعارضات و مشکلات زندگی خود یابند (Kingman، ۲۰۰۹:

کلیدواژه ها:

نوین ، یادگیری ، روش تدریس ، مدارس ، مهارت آموزی ، دانش آموزان.