چگونه توانستم ترس از عروسک های نمایشی را در دانش آموزم کاهش دهم؟

این اقدام پژوهی با هدف بررسی و کاهش ترس از عروسک های نمایشی در دانش آموز کلاس اول ابتدایی به نام حنانه طراحی و اجرا شد. ترس از عروسک ها به عنوان یک مسئله شایع در کودکان، می تواند تاثیرات منفی بر تعاملات اجتماعی و آموزشی آن ها داشته باشد. در این پژوهش، ابتدا با شناسایی دقیق مشکل و تحلیل علل بروز آن، اقداماتی برای کاهش این ترس برنامه ریزی و اجرا شد.برنامه اقدام شامل معرفی تدریجی عروسک ها به حنانه، استفاده از بازی درمانی به ویژه با ابزارهای نمایشی، و آموزش به والدین و معلمان برای ایجاد محیطی حمایتگر و آرام بود. پس از اجرای برنامه، مشاهدات و ارزیابی های مستمر تغییرات مثبت قابل توجهی در رفتار و وضعیت عاطفی حنانه نشان داد. حنانه توانست با اعتماد به نفس بیشتری با عروسک ها تعامل کند و مشارکت فعال تری در فعالیت های کلاسی از خود نشان داد.بازخوردهای مثبت از والدین و معلمان نیز تاثیرات مثبت برنامه را تایید کرد. این پژوهش نشان داد که استفاده از تکنیک های علمی و عملی، مانند مواجهه تدریجی و بازی درمانی، می تواند به کاهش موثر ترس در کودکان کمک کند. نتایج این اقدام پژوهی می تواند به معلمان و والدین در مدیریت و کاهش مشکلات مشابه در سایر کودکان کمک نماید.این پژوهش همچنین پیشنهادهایی برای بهبود و گسترش برنامه های مشابه در آینده ارائه می دهد، از جمله توسعه فعالیت های بازی درمانی و آموزش های بیشتر به والدین و معلمان، و نظارت و ارزیابی مستمر تاثیرات برنامه ها.

کلیدواژه ها:

راحله زاغیان