چگونه توانستم تاثیر آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر آموزه های دینی را بر رفتار دانش آموزانم تقویت نمایم؟

این اقدام پژوهی با هدف بررسی و تقویت تاثیر آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر آموزه های دینی بر رفتار دانش آموزان انجام شد. در مدرسه خیام شهر پردیس، پس از بررسی اولیه، مشخص شد که دانش آموزان در برخی مهارت های اساسی از جمله مهارت های ارتباطی، احترام به دیگران، مسئولیت پذیری و کنترل هیجانات دچار ضعف هایی هستند. این مشکلات باعث شده بود که جو کلاس ها و محیط مدرسه دچار تنش و بی نظمی شود و همچنین عملکرد تحصیلی دانش آموزان تحت تاثیر قرار گیرد. برای رفع این مشکلات، برنامه های آموزشی خاصی طراحی و اجرا شد که بر پایه آموزه های دینی استوار بود. این برنامه ها شامل جلسات آموزشی، کارگاه ها، فعالیت های گروهی و مشارکتی و همچنین استفاده از منابع چندرسانه ای بود که به دانش آموزان کمک کرد تا مهارت های زندگی را بهتر درک کرده و در عمل به کار گیرند. با استفاده از مفاهیم و ارزش های دینی، دانش آموزان توانستند احترام متقابل را بیشتر رعایت کنند، همدلی و همکاری را تقویت کنند و مسئولیت پذیری بیشتری از خود نشان دهند. نتایج این پژوهش نشان داد که با اجرای این برنامه ها، رفتارهای پرخاشگرانه و ناپسند کاهش یافته و رفتارهای مثبت و سازنده در دانش آموزان افزایش یافته است. همچنین، انگیزه تحصیلی دانش آموزان بهبود یافته و آن ها با علاقه و پشتکار بیشتری به درس ها و فعالیت های مدرسه می پردازند. این تغییرات مثبت نشان دهنده اهمیت و تاثیر آموزه های دینی در تربیت نسل آینده و بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان است. در نهایت، پیشنهادات عملی برای تداوم و گسترش این برنامه ها ارائه شد تا مدارس دیگر نیز بتوانند از این تجربیات بهره مند شوند و در تربیت دانش آموزان خود موفق تر عمل کنند. این پیشنهادات شامل تداوم و گسترش برنامه های آموزشی، تربیت مربیان متخصص، ارزیابی مداوم، ارتباط با والدین، برگزاری کارگاه ها و فعالیت های عملی، استفاده از منابع چندرسانه ای، ترویج فعالیت های گروهی، توسعه برنامه های حمایتی، پاداش و تشویق، و انجام پژوهش های بیشتر است.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی ، آموزه های دینی ، رفتار دانش آموزان ، مسئولیت پذیری ، همکاری.