پیش بینی منبع کنترل و خود کنترلی بر اساس هوش معنوی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان نهاوند

هدف:هدف از پژوهش حاضر پیش بینی منبع کنترل وخودکنترلی براساس هوش معنوی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان نهاوند در سال تحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ بود.روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد.جامعه آماری این پژوهش ،کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان نهاوند ،به تعداد۴۸۰ نفربودند که از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ۱۳۶ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند.برای سنجش متغیرهای مورد نظر از پرسشنامه های منبع کنترل(راتر،۱۹۶۶)،خودکنترلی(تانجی وهمکاران،۲۰۰۴)و هوش معنوی(عبدالله زاده،۱۳۸۷) استفاده گردید.روش آماری مورد استفاده ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام بود. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که متغیر هوش معنوی پیش بینی کننده مناسبی برای منبع کنترل درونی در دانش آموزان است و هم چنین متغیر هوش معنوی پیش بینی کننده مناسبی برای منبع کنترل بیرونی در دانش آموزان است و در ضمن متغیر هوش معنوی پیش بینی کننده مناسبی برای خودکنترلی دانش آموزان است و بین منبع کنترل درونی با خودکنترلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد و هم چنین بین منبع کنترل بیرونی با خودکنترلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری:براساس یافته های پژوهش،متغیر هوش معنوی پیش بینی کننده مناسبی برای منبع کنترل وخودکنترلی در دانش آموزان دبیرستانی است.

کلیدواژه ها:

خودکنترلی ، دانش آموزان ، دختران ، منبع کنترل بیرونی ، منبع کنترل درونی ، هوش معنوی.