بررسی رابطه بلوغ عاطفی و امید به زندگی بر خودیابی افراد بی خانمان ۲۵ تا ۴۵ سال منطقه ۱۹ شهر تهران

پژوهش فوق با هدف بررسی بلوغ عاطفی، امید به زندگی بر خودیابی در بین افراد بی خانمان شهرتهران انجام شده است. روش پژوهش حاضر همبستگی بوده و به بررسی رابطه میان متغیری پرداخته است. افراد بی خانمان ۲۵ تا ۴۵ سال منطقه ۱۹ شهر تهران که در پاییز ۱۴۰۲ در گرمخانه های منطقه ۱۹ در حال سکونت هستند. در پژوهش حاضر روش نمونه گیری به صورت هدفمند بوده و تعداد نمونه آماری ۶۰ نفر بوده است که متشکل از زنان و مردان بوده است. ابزار پژوهش پرسشنامه خودیابی (SDS)، پرسشنامه امید به زندگی میلر(MHS): و پرسشنامه بلوغ عاطفی یاشویر و بهارگاوا (EMS) بوده است. با توجه به نوع تحقیق و فرضیه های آن و متغیرهای مورد مطالعه، در این پژوهش جهت بررسی و تجزیه و تحلیل توصیفی داده ها از شاخص های آماری مانند میانگین، واریانس و انحراف معیار و جهت تجزیه و تحلیل استنباطی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده خواهد شد. سپس با استفاده از نرم افزار SPSS به تجزیه و تحلیل داده ها و تایید یا رد فرضیه های تحقیق پرداخته شد. نتایج نشان داد است که بین بلوغ عاطفی و امید به زندگی در افراد بی خانمان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.خودیابی بر بلوغ عاطفی و امید به زندگی در میان افراد بی خانمان تاثیر میگذارد که این تاثیر مثبت است.

کلیدواژه ها:

خودیابی ، امید به زندگی ، امید به زندگی