بررسی تکنیک های تدریس فعال و مشارکتی

این مرور به بررسی اثربخشی تکنیک های تدریس فعال و مشارکتی در افزایش مشارکت دانش آموز و نتایج یادگیری می پردازد. یادگیری فعال شامل مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری خود از طریق بحث، حل مسئله و فعالیت های عملی است، در حالی که یادگیری مشارکتی بر همکاری بین دانش آموزان برای دستیابی به اهداف آموزشی مشترک تاکید دارد. بررسی ما یافته های حاصل از مطالعات مختلف، از جمله تحلیل های کمی، تحقیقات کیفی، و متاآنالیزها را که در دو دهه گذشته منتشر شده اند، ترکیب می کند. دامنه تحقیقات ما محیط های آموزشی متنوعی را در بر می گیرد، از ابتدایی تا آموزش عالی، و رشته های مختلف را بررسی می کند. یافته های کلیدی نشان می دهد که هر دو روش تدریس فعال و مشارکتی به طور قابل توجهی مشارکت دانش آموز، تفکر انتقادی، و عملکرد تحصیلی را در مقایسه با آموزش سنتی مبتنی بر سخنرانی بهبود می بخشد. علاوه بر این، مشخص شد که این روش ها به ویژه در ارتقای برابری در کلاس درس با ارائه فرصت هایی برای مشارکت و تعالی به فراگیران مختلف موثر هستند. این بررسی بر پیامدهای عملی برای مربیان تاکید می کند و نشان می دهد که ادغام استراتژی های فعال و مشارکتی می تواند محیط یادگیری پویا و فراگیرتری را تقویت کند. هدف این بررسی با برجسته کردن مزایای تجربی و ارائه توصیه هایی برای اجرا، فراهم کردن منبع ارزشمندی برای مربیان، مدیران و سیاست گذاران متعهد به تقویت شیوه های آموزشی است.

کلیدواژه ها:

تدریس ، فعال و مشارکتی ، آموزش ، محیط آموزشی