تأثیر آموزش مدیریت رفتاری مادران کودکان 5 تا 12 ساله بیش فعال بر بعد روانی کیفیت زندگی آنها در شهر اصفهان سال 91

مادران کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی، به دلیل اینکه با چالش های والدگری بیشتری روبرو هستند، استرسی فراتر از مادران کودکان سالم دارند. استرس می تواند منجر به بروز بیماریهای جسمی و روانی، اختلال در عملکرد و قدرت سازگاری و در نهایت پایین آمدن کیفیت زندگی گردد. نتایج تحقیقات پیشین بیانگر آن است که در مورد کودکان پیش دبستانی مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی، آموزش مدیریت رفتاری والدین یک مداخله مفید و مناسبترین مداخله روانی- اجتماعی محسوب می شود.هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیرآموزش مدیریت رفتاری کودکان 5 تا 12 ساله بیش فعال بر بعد روانی کیفیت زندگی آنها در شهر اصفهان در سال 91 می باشد. آزمودنیهای این پژوهش 30 نفر از مادران دارای فرزند بیش فعال بودند که 15 نفر از آنها به طور تصادفی در گروه آزمایش، تحت آموزش مدیریت رفتاری و 15 نفر دیگر در گروه کنترل جای دهی شدند، همچنین بعد از گذشت یک ماه در هر دو گروه پیگیری انجام شد. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد که در مرحله ی قبل و بعد از آموزش و نیز مرحله ی پیگیری توسط مادران دارای فرزند بیش فعال تکمیل گردید.دادههای پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS16 در سطح توصیفی و استنباطی تحلیل شده است. فرضیه با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه های تکراری مورد بررسی قرار گرفت و نشان داده شده که فرضیه پژوهش در سطح (0/05>P)معنی دار می باشد. نتایج بیانگر آن است که آموزش مدیریت رفتاری تأثیر معناداری بر بعد روانی کیفیت زندگی مادران داشته است، از اینرو پیشنهاد می شود برنامه ی آموزشی مدیریت رفتاری برای این مادران در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

اختلال نقص توجه- بیش فعالی ، مدیریت رفتاری ، بعد روانی ، کیفیت زندگی